|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
1 - 1 |
Duisburg (Tervuren)
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Onderbemand Don Bosco
Spelen tegen Duisburg Tervuren is steeds een delicate onderneming. De mannen zijn dan wel op leeftijd en als enige nog in onze reeks mogen ze zich zonder complexen zuivere veteranen noemen, ze ademen voetbal en zijn gedrevener dan onze doorsnee visite. Steevast met enkele supporters, thuis en uit, een fanatieke coach aan de zijlijn en de nodige wissels op de bank.
Wij plaatsten daar tegenover een Don Bosco dat ziektesymptomen vertoont. Steeds moeilijker wordt het om de laatste weken aan elf zielen te graken. In die mate zelfs dat we matchen moeten forfait geven. De ploeg vertoont problemen naar flexibiliteit en inzet, in combinatie met enkele geblesseerden leidt dat elke week tot numerische problemen. Dat was ook deze vrijdag niet anders. Dus met een klein hart, een nog nooit vertoonde opstelling en slechts 10 kwabbernoten in blauwe shirt vatte we de wedstrijd aan.
Ongeziene defensie achteraan met Robert, Boon (W), Lemmens en Baerts. Mannen die normaalgezien het mooi weer hogerop de grasmat maken, gaven nu hart en longen voor de ploeg in de defensieve strijd. Ook centraal hadden de middenvelders vooral oog op het zo lang mogelijke behoud van de brilscore. Alleen diep in de spits mocht Sylvain een hondenjob klaren door moederziel alleen een soort speer te vormen.
-
Warempel maar realiteit, we hielden stand! De bezoekende aanvalsgolven waren voltallig aanwezig en werden door het middenveld prima voorbereid zodat de verdediging de angels eruit kon halen. Natuurlijk valt ook het beste renpaard wel eens en moest Jelger dan als sluitstuk fungeren. Onze onervarenheid achteraan uitte zich wel in enkele ongewilde overtredingen. Zo beschermde heer Robert zijn intellectueel vermogen met gekruiste armen waarna de bal deze beroerde. Voldoende reden om te roepen voor een strafschop volgens de bezoekers, eentje die ze niet o.i. niet verdiende en ook niet kregen. Wat Later besloot meneer lemmens zijn cuerpo af te dekken met wat meer hand als gewoonlijk en beroerde ook hij moederziel alleen de bal in de zestien. Voldoende reden om te roepen voor een strafschop volgens de bezoekers, eentje die ze o.i. wel verdiende maar toch niet kregen.
Wat later nog een prangende situatie in de zestien wanneer Jelger de bal wegwerkt maar tevens de aanvaller nadien meeneemt. Ook hier claimden de bezoekers een strafschop maar trok Frans toch aan het juiste eind wanneer hij de bal niet op de stip legt.
Wonder boven wonder bleven we met onze kin net boven water en mochten we af en toe aan een aanval denken. Maar gedachten bleven niet alleen. Vanvoor werden bergen verzet en mochten we schuchtere schoten op doel noteren, sommigen zelfs voorbereid en aardig gekadreerd. In de volle 80 minuten mochten we een 3-tal schoten registreren. Sylvain die typisch doorzet en het leder richting doel devieert en tweemaal Woody die alleen voor de keeper zijn kunde etaleert. Hij kon een van zijn twee pogingen zelfs verzilveren en gaf ons op die wijze een onverhoopte voorsprong.
Onverwacht de achterstand en het venijn kwam achter de deur piepen. De duels werden bitsiger, de commentaren op en naast het veld snijdender. We mochten natrappen optekenen dat onder het deken van ouderdom werd goedgepraat. Hun gevoel van onrecht nam bij wijlen de overmacht en al bewerend dat ze voetbalinzichten en reffereekunde ademden verlaagden ze zelf hun fair play tot het niveau dat ze zo openlijk verachtten.
Lang moesten ze wel niet op dit elan doorgaan want ze kregen wat hen, eerlijk is eerlijk, toekwam. Na een opeenstapeling van foute ingrepen door keepers, verdedigers en middenvelders belandt het leder voor de voet van de gelegenheidspits binnen de zestien. Zijn gekraakt schot beroert de netten waardoor hun 9de corner de juiste bleek en de bordjes weer gelijk hingen.
Het was een kleine mokerslag voor ons moraal gezien we wisten dat aanvallen moeilijk was en we zacht maar zeker doorheen onze beste fysieke krachten zaten. Had de tegenstrever dit beter aangepakt, waren we zonder twijfel een vogel voor de kat geweest. Maar hun emotie was ook met de gelijkmaker niet gestild en wanneer een duel op het middenveld volgens hen onoordeelkundig beoordeeld wordt, loopt de emmer over.
In de neutrale man vonden ze een zondebok en de lage, triestige en kinderlijke verwijten vlogen rondom de oren in het anders zo liefelijke Bruineveld. Was het het uitblijven van een overwinning tegen 10 onkundigen die maakte dat ze het vrijdagavondse voetbal wat te serieus namen en hun zelfrespect te grabbel gooiden als kleuters aan het ballenbad? Frans nam de enige mogelijke beslissing en floot de match een vijftal minuten te vroeg af waardoor de koorknaapjes in hun eigen voet schoten. Een georganiseerd en doelgericht Duisburg had in die laatste minuten ongetwijfeld nog gescoord, want de thuisploeg was al langer aan het pompen en verzuipen tegelijkertijd.
-
Zo geschiedde ons zoveelste gelijkspel van dit seizoen. Het wordt haast de gewoonte. Maar met 10 tegen 11 is elk punt dat behaald wordt gezien als een overwinning en ook nu was de sfeer in de kleedkamer prima te noemen na een collectieve tactische prestatie van een zeer hoog schavot.
Op naar volgende week zouden we zeggen!
Uw verslaggever ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
