|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Don Bosco demonstreert
Als ik terugdenk aan deze vrijdag komt een brede smile op men aangezicht, een behaaglijk gevoel van plezier. We speelden deze vrijdag namelijk in een voetbaltempel, in het trainingscentrum van OHL, op het hoofdplein, te midden van tribunes, spotlights en op een grasmat gelijk een biljarttafel. Heerlijk was het om op te warmen in zulk een tempel, omringd door menig talent. Want eerlijkheid troef, er waren deze week behoorlijk wat nieuwe namen op onze spelerslijst.
Reeds woensdag werden de eerste vruchten van ons nieuwe regelgeving geplukt, slecht 7 aanwezigen en de zoektocht naar gastspelers werd in gang gezet. 4 toppers mochten we verwelkomen, in elke linie eentje en centraal zelfs bij wijlen 2. Topinvallers waren het, uit klassehout gesneden en gedrenkt in zuivere voetballiefde.
-
U had ons moeten zien dat eerste kwartier. Zien schrijf ik? Aanschouwen eerder. Vergis u niet, wat Don Bosco op de mat legde in het eerste aanvangskwartier was van ongeziene schoonheid. De combinaties, het balbezit en de tikkie-takkies. 3 goals wisten we op die manier snel bij elkaar te spelen. De tegenstander met verstomming geslagen, zelfs onze eigen supporters wisten niet wat ze zagen.
Ongetwijfeld de beste eerste helft die ik ooit zag in saleciaanse loondienst. Zelfs onze ervaren rot Baerts sprak deze woorden tijdens de rust: het is een eer om met jullie op het veld te staan. Dat vat het misschien nog wel het best samen. Driehoeken op het middenveld die hoger op het veld werden doorgetrokken. Waarna een strakke doorsteekbal of mooie breedtepass als assist acteerde. Kans na kans werd zo gecreerd en bij momenten ook omgezet.
Of het Don Bosco is die momenteel sublimeert, lijkt wel een overdreven stelling. We moeten nederig de invallers en hun kwaliteiten loven en prijzen voor hun aanwezigheid. Het staat als een paal boven water dat zij aan de basis lagen van deze onverhoopte voetballes.
Met vier bankzitters zag de ploeg er enigszins anders uit bij aanvang van de tweede helft. En wonder boven wonder verloren we stilaan de grip op de wedstrijd. De tegenstander kreeg weer voet aan de grond en onze gelegenheidsdoelman, heer Van Beek zowaar, mocht aan de bak. Wat niet kon uitblijven, werd in minuut 55 realiteit. Een sluwe fout van onze verdediger in de zestien werd niet onbestraft, de bal op de stip. Een gefocuste tegenstander knalt de bal vanaf 11 meter. Ruben strekt zijn lichaam, duwt af als een cheeta en enkele heerlijke seconden worden wij zijn volle glorie in horizontale positie gewaar. Alle etalage van kunde ten spijt, de bal werd toch keurig in de rechterbovenhoek weggepoederd.
Even kregen we het op die wijze nog warm onder de voetjes. Er kwamen nog enkele kansen, deze keer wel perfect ingeschat en onschadelijk gemaakt door onze doelwachter. Maar de bakens moesten verzet, terug zekerheid en drie veilige punten. Dus werd er vanvoor collectief doorgedrukt. Hierin wist heer Boon zich te onderscheiden door na het drukken steeds perfect in de loop te leggen en zo nog twee panklare hapjes voor de spits klaar te leggen.
-
Zo wisten we er deze week weer 5 te maken en kunnen we stellen dat het weldegelijk koekenbak is in hartje kessel-lo. Mogen we stellen dat Don Bosco echt vertrokken is? Dat er waardes staan die elkaar vinden. Namen zoals Kannon, Tank, Playboy, … allen acteren ze op hoog niveau al meerdere matchen na elkaar. En dat brengt ons weer bij het glazen plafond dat ons al seizoenen lang parten speelt.
Want nog nooit sinds de metingen heeft Don Bosco 15 op 15 gehaald en volgende week krijgen we hiervoor weer een mogelijkheid, hoogstwaarschijnlijk voor de laatste maal dit seizoen. We verkeren in bloedvorm, snijdig, snel, behendig en efficient. Het moment is daar, daar op het groene kunstgras ligt de onsterfelijkheid, neem ze, its yours!
Uw verslaggever,
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
