|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Boerenbond
|
1 - 2 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
12de speeldag
Een wedstrijddag om snel te vergeten. Elk verzegeld woord dat het verslag vormt is eigenlijk een verspilde geste. Er zijn dan ook bitter weinig goede momenten te destilleren uit deze vrijdagse voetbalpot.
In den beginne worstelde de bezoekersploeg om tot hun voltallige elf te komen. Sommigen waren hun voetbalschoenen vergeten, anderen hadden plots last van aanstelleralitis en vermomden dit dan onder de vorm van oogontstekingen. Maar na een vlugge telling bleken we toch met elf te zijn. Vervlogen moeite bleek wat later, want de thuisploeg was met amper zes stallions afgezakt naar hun eigen thuisbasis. We stelden dan ons hart open en gaven enkele spelers af waardoor er op het enorme en slecht onderhouden veld met 9 tegen 8 werd gespeeld.
Al gauw kregen we de eerste tegentreffer binnen. De opstelling was dan ook een hoopje en niemand wist eigenlijk in welk verband er gespeeld werd. Snel als de spits van de tegenstand was, had hij hier gebruik van gemaakt en de achterstand op het bord gezet.
In de eerste helft vonden we echter elkaars voeten eenvoudig tot aan de zone van de waarheid. Daar ontbrak het aan creativiteit of de laatste pas waardoor er nooit echt gevaar ontstond.
Tijdens de tweede helft hetzelfde spelbeeld maar met enkele accentwijzigingen. Zo waren Boon en Joris gaan vliegen en jinxte Ruben zijn nieuwe schoenen door elke gigantische doelkans de nek om te wringen. We kregen meer voet aan de grond en ontwikkelden enorme doelkansen voor vele spelers. Maar vooral voor Ruben Van Beek. Gekend voor zijn scorend vermogen en zijn verschroeiend aantal goals, ging hij deze vrijdag volledig de mist in. Ongelofelijke kansen werden vakkundig verprutst. Maar niet enkel door hem. Ook Vincent trapte van dichtbij hoog over en toen Wisam net buiten de zestien aanlegde, waren we allen verrast dat de bal nog net over de achterlijn hobbelde. Misschien het slechte veld? Misschien de amateuristische en laconieke houding? In elk geval was het onkunde troef.
Tegelijkertijd waren enkele volbloeden salecianen hun afkomst aan het verloochenen door vrolijk spel te verzorgen voor de thuisploeg. Thomas en Woody liepen als waterspinnetjes over het veld en probeerden hun graantje mee te pikken. Het werd hen echter niet gegund.
Na de zoveelste aanval kan Vincent zich vrijdraaien op een bal van Ruben en laag binnen schieten. Vergis u niet, ook deze bal had de keeper kunnen/moeten hebben. Zijn beide handen raakten de bal nog volmondig maar warempel toch onvoldoende om de goal te verhinderen. Als later dan de blonde, schone muze van Ruben aan de zijkant van het plein verschijnt, steelt ook hij zijn goaltje. Een knaller van een schot dat loeihard in de grond gaat. De keeper wilt de bal rustig oprapen maar verslikt zich voor de tweede keer deze avond en gelooft zijn eigen ogen niet wanneer hij de achterstand uit de netten plukt. Een onverhoopte, late redding van Rubens vers leer aan de voeten.
Zoals elke week haalde er één iemand wel zijn niveau. Wim pakte uit met mooie reddingen en correcte duiken in de voeten etc. Ongetwijfeld is het grootste aandeel van de wedstrijd deze vrijdag weggelegd voor beide doelwachters.
Hopend op wat techniek en inzicht op een beter plein, kijken wij uit naar volgende vrijdag.
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
