|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
11de speeldag
Een massale opkomst sierde de thuisploeg op een kille en vochtige vrijdagavond. Als zelfs Waggi de verplaatsing maakt en als toeschouwer de gelederen keurt en wanneer we voor de tweede maal de ex-collega Jo mogen verwelkomen, vervagen de nog lauwe herinneringen over 7 tegen 7 en het krabben voor een ploeg. 17 truitjes werden er aangetrokken, 34 voetbalschoenen strak vastgeknoopt en 544 witte of minder witte tanden schitterden in het gelaat van de saleciaanse ploeg.
Logischerwijs was de bank dan ook gezellig druk bezet bij aanvang van de eerste helft. Vol sfeer, muziek van DJ Jelle in de mix (met dank aan wijlen het RGR Dance Departement) en voetballeuzen die over het bruineveld galmden. 'We are Don Bosco, WE ARE DON BOSCO!!' of 'Ziedaar Jelle, hij houdt 4 man bezig, zo kennen we hem weer, het beest van weleer!'. De sfeer zat juist en ook de enthousiaste startploeg was met de juiste mentaliteit of het veld gekomen.
Al gauw kan Robbe de eerste van de avond in het mandje doen. Dan al spreken naïeve tongen op de bank van een eenvoudige overwinning die niet meer in gedrang kan komen, van drie verzegelde punten in het doosje, van een overbodige tweede helft. De eeuwig optimistische Peter schoot ook deze keer ver naast, dit maal met veronderstellingen. Want Gercey kan terugvallen op een sterke reputatie en een mentaliteit die de juiste is en steeds vruchten afwerpt. Ook nu weer. Ze kwamen meer en meer in de match en hun overwicht werd vooral pijnlijk duidelijk op het middenveld. Gercey nam het hart van het spel over en beheerst werd er verleidelijk voetbal gespeeld.
Zo kreeg Joris een moeilijk, maar toch ook reuze, kans. Al vliegend krijgt hij de zoevende voorzet op zijn mooi gevormde rechter. Een venijnige bal die kon transformeren tot een parel van een doelpunt. Maar Joris kraakt het schot en besluit jammerlijk naast. Aan de overzijde daarentegen werd er wel vlijtig gekadreerd en u mag eens raden wie zich daardoor kon onderscheiden. Als zijn kathedraal van een lichaam tegen de verschroeide aardbodem ligt en hij al strekkend het strakke, lage schot uit de rechter-onderhoek haalt, is hij wederom de held. Wim Van Gelder, de korste weg van Zero too Hero.
Toch blijkt die trektocht van de lage, onderschatte landen, naar de hoogvlaktes van legendes nog korter af te leggen in de omgekeerde richting. Jeroen Mertens (ondertussen aan het uitgroeien van een kleine liliputter tot een middelmatige en respectabele voetbalatleet) die vorige week nog glansde van trots en blonk als opgeboend brons door het creëren van een bad vol nakomelingen, viel vandaag van zijn voetstuk los door de mand. Driest en onbezonnen zet hij zijn sliding/flying tackle in op een doorgebroken aanvaller. Later op de avond zou hij nog redevoeren over posities, balaanrakingen voor het effectief naarhalen/maaien van de tegenstander. Ja, hij voegde zelfs attributen toe om zijn verhaal te staven, colaflesjes, bierviltjes, allemaal moesten ze dienen om de veeg des doods goed te praten. Je kon het niet gek genoeg bedenken. From Hero too Zero is het overduidelijk verdikt. Alhoewel hij ondertussen alweer op de goede weg is, bewees zijn overheerlijke traktatie op een ronde gerstenat voor de ganse ploeg. Jeroen, voor Ides blijf je eeuwig een Hero, en is dat uiteindelijk niet het belangrijkste? want om de kracht van het anker te voelen, moet men de storm trotseren.
Een lang verhaal kort, de bal moest op de stip van thuisgebleven thuisfluiter Frans. Een kans om zich te onderscheiden van het gepeupel, van het plebs dat als gif de saleciaanse ploeg dreigt te ontwringen. Maar neen, hij duikt kansloos en onbezield naar de duidelijk verkeerde hoek. Gemiste kans, vervlogen glorie en twee voeten weer kletsnat op de drassige ondergrond. Het godenwerk Van Gelder voelde sterfelijk aan. De gezongen leuzen waren dan wel solide als kasteelmuren, het was Gercey die de gelijkstand mocht verdedigen bij aanvang van de rust.
Arbeid adelt was de conclusie tijdens de rust en we moesten met inzet en grinta, woorden die nog door Marc en Rudy werden geprezen en gepredikt, de drie punten thuishouden. Uiteindelijk boog Gercey onder de druk. En wanneer Matthias en Vincent doorheen de laatste linie breken, serveert Heer Ceusters (a.k.a. de koning der assists) een niet te missen bal. Vincent hield hoofdje erbij, ontweek de buitenspelval en devieerde simpel in doel. De makkelijkste goal van dit seizoen zou je denken maar dat was dan buiten Wisam en Ruben gedacht. Wisams schot verdiende een beter lot dan het blijven kleven in de modder zo een zucht van de goal, wie anders dan Ruben om het lot te verzegelen en de bal alsnog mokerhard in de netten te stuwen. 3-1 en de zekerheid op winst op zak.
De match werd rustig uitgespeeld en echt daverend gevaar op het verder uitdijen of afnemen van de kloof ontbrak. Algemeen gesteld een verdiende overwinning die we uit bij Gercey zullen verdedigen.
Nog een opmerkelijk detail werd besproken in de derde helft. Ene Arne. Arne zal u zeggen? ik ken die naam nog. Vaag, als een schim, een fantoom die de hersenstroom streelt. Declerck was het zeker? Arne Declerck niwaar? Een warempel intrigerend man met een verbeelding en fantasie die de illusie wekt dat hij een hoofd heeft om in te wonen. Wim wist te vertellen dat hij geopereerd is, net zoals recentelijk Marc, de zus van Wouter en zijn naamgenoot Arne De Nies. We wensen de halve ziekenboeg van Don Bosco dan ook een snel herstel en kijken met nieuwsgierige argusogen uit naar de volgende weelde van innovatieve afwezigheidredenen. Wijlen voetbalkenner Marc zei ooit: 'niet geschoten, is altijd mis.'
Uit sterke wortels komen de knapste bomen voort.
V.R.
|
|
| |
|
|
