|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Vissenaken (Blauw!)
|
3 - 5 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
5de speeldag
Een kleine golf van verbazing schudde de bezoekende spionkop doorheen toen de saleciaanse armada na een korte opwarming terug de kleedkamer in dook. Niet voor een onverwachte blessure of voor een allerlaatste tactische bespreking, wel voor het eerst om in de witte uitrusting te spelen. 10 stralend witte shirts plaatsten de bezoekers als lantaarns op het schaars verlichte veld te Vissenaken. Een aangename afwisseling en verfrissing in afwachting van de definitieve nieuwe outfits die onderweg zijn.
De opstelling deze week was minder experimenteel als gewoonlijk. Een oude bekende deed centraal achterin zijn wederoptreden na enkele maanden afwezigheid. Voor het overige hield de ploeg het op vaste waarden die de voorbije weken aardig wat punten wisten te verzamelen.
We kregen een gemoedelijk maar ervaren team voor ons. Crossing Vissenaken, ze deden hun naam eer aan. De bal ging vlijtig van voet naar voet en ze wisten, als geen ander dit seizoen, de ruimtes tussen onze linies efficiënt te gebruiken. Ingeoefende corners met looplijnen en patronen, driehoeken centraal of achterin, cross-passes die het spel verlegde en dat alles gecoördineerd en geregistreerd op wekelijkse trainingen. Met crossing Vissenaken zien we onze eieren telkens weer.
Al viel de eerste tegengoal meer door ons toedoen. Een strakke voorzet verkiest voor de goal te passeren maar wordt ongelukkig door onze flankverdediger van dienst, Wouter, in doel gewerkt. Een te vermijden doelpunt al moet gesteld dat er een Vissenaakse killer op de loer lag om desnoods zelf de bal in doel te werken. Wat geschiede, geschiede en de 1-0 was een pijnlijk correcte opener. Ook de tweede liet niet te lang op zich wachten. Dit maal slecht verdedigd op een inworp en doorheen een dubbele gordel van defensieve weelde, joeg de spits het leer alsnog naar de 2-0.
Tijd voor reactie moeten we gedacht hebben. Toch duurde het even om onze neuzen in dezelfde richting te krijgen. Weer was het Ruben die ons langszij bracht. Door snelheid en behendigheid te combineren, kreeg hij de verdediging op de knieën en schoof de bal voorbij de enthousiaste keeper. Rekening houdend met ons groeiend veldoverwicht was de aansluitingstreffer geen onverhoopt cadeau.
Maar Vissenaken is wijs en sluw. Een snelle doorsteekpas vernielt de defensieve opstelling van het middenveld en splijt de verdedigende muur. Elke week verdient zulk een kunde de afwerking van een goal. Toch konden we spreken van de overtreffende trap wanneer Wim De Gelder laat zien waarom hij en hij alleen voor onze netten staat. Wereldlijk hoe hij die bal nog in corner kan deviëren. Toch was de zegenkreet van korte duur. De ingestudeerde corner maakt gehakt van wat op zoneverdediging moet lijken en de 3-1 wordt verschroeiend in de goal gekopt. Don Bosco weer op achtervolgen aangewezen.
Ook nu gingen onze kopjes niet hangen. Met goed combinatiespel en overzicht, zochten we onze weg naar die tweede aansluiter. Uiteindelijk ziet Jelger het gaatje en bedient hij Robbe in de zestien. Die zit nog even in de zak van een verdediger maar komt daar sierlijk uit met een mooie kapbeweging. Als hij daarna de bal over de goalie wipt, is de vreugde totaal. 3-2 de kleedkamer in en een pracht van een spannende match die nog 35 mooie minuten krijgt.
Ondanks dat sommige optimisten zullen stellen dat het Don Bosco na de pauze een metamorfose onderging, moeten we misschien eerder bescheiden durven blijven en concluderen dat de vermoeidheid Crossing Vissenaken wat parten speelde.
Toegegeven, onze druk was torenhoog bij de aanvang van de tweede helft. Vincent plaatst de bal rakelings naast op een slimme kaats van Ruben, Peter en Jelger treffen de keeper op hun weg naar de gelijkmaker en wat in de lucht hing, gebeurde uiteindelijk op een corner die Peter besloot te schilderen op de haren van Vincent. Deze miste glorierijk waardoor Ruben de moeilijk te controleren, doorbotsende bal voorgeschoteld kreeg. Volbloed als hij is, werd er niet getwijfeld. Van kortbij fusieert hij elke tegenstand en hangen de bordjes weer gelijk.
Het begin van een regen aan offensieve speelsheid en kansen. Opmerkelijk hierbij is de prestatie van Jeroen die na enkele minuten in de tweede helft mocht invallen in de voorste rangen. Zijn bijdrage zat vooral in de onvermoeibaarheid en het intellect in zijn acties. Steeds met klare blik en doordachte nauwkeurigheid, ontpopte hij zich tot een rasechte killer. Niet toevallig gaf hij de niet te missen assist aan de doorgelopen Vincent die verdient Don Bosco op voorsprong brengt. Als daarna Wisam nog de buitenspelval ontglipt en alleen voor de keeper koelbloedig afwerkt, was de overwinning een feit.
Al maakte Crossing Vissenaken nog even aanspraak op een remonte. De spits breekt door tot aan de zestien en kan vogelvrij zijn kanon laden. Zoevend naar de verste kruising, ziet haast elk oog de netten al trillen. Maar daar zweeft hij, daar strekt hij zijn godenlichaam tot de volle lengte. Net niet in horizontale positie torent Van Gelder daar waar hij heer en meester is. Fantastische sprong die net het spektakel gaf die de trap verdiende. Een verdienstelijke poging die meesterlijk ontwapend wordt door onze laatste man. Genieten.
13 op 15 prijkt ondertussen op de digitale media der salecianen. Een unicum sinds 2007 (start van de metingen) en reden tot het opgeheven hoofd. Maar Don Bosco zou zijn roots verloochenen, moest het ook volgende week niet voor de volle drie punten gaan. Tegen kampenhout dan nog wel. Een oud geleerde in de ploeg zei ooit: 'in kampenhout ritselt iets'. Benieuwd of we die ritsel vrijdag thuis de baas kunnen.
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
