|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Huldenberg (OHR A)
|
0 - 1 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
 Historisch
Grenzend aan het absurde balanceert deze verslaggever tussen het bewieroken van een ongekende prestatie en het niet willen overdrijven na slechts de eerste match van het seizoen. Maar als een paal boven water staat deze overwinning uniek te schitteren. Niet alleen is Huldenberg een moeilijk te bekampen ploeg. Het is ons nog nooit in de naoorlogse geschiedenis gelukt om in de heenronde hun scalp te veroveren. Meer nog, menig achterdochtige fan vermoedt al enige tijd dat ze ons expres op de eerste ontmoeting plaatsen om ons genadeloos naar de slachtbank te leiden. Wel kijk, dit jaar staat Don Bosco pal!
Alsof we al weken bezig zijn, knoopte Don Bosco bij aanvang van dit seizoen zijn veters net zoals we dat deden bij het eind van vorig seizoen. Vol vertrouwen, overgave, communicatie en overwinningsdrang stond er wederom, vanaf de eerste seconde, een strijdvaardig elftal klaar voor actie. En dat betreft toch een ommekeer. Daar waar we vorige jaren soms wat roestig uit de zeemzoeterige zomer terugkeerden, bleek onze fysieke en mentale overmacht dit jaar bestand tegen de erotisch overladen zomermaanden. Van resterend buikvet of zomerbarbeque-kilos geen sprake!
-
Dus loven hij of zij die geloof verdient. En zoals wel vaker begon het ook deze vrijdag met het collectief. Speurend met argusogen namen wij werkend voorhoedes, zwoegende middenvelders en doortastende verdedigers waar. Een Barry die zijn Barry-bal liet schallen in de voorhoede van het terrein. O wee de onverlaat die op zulks een moment het leder niet afspelen zou. Een Thomas die slalommend doorheen het centrum zijn voetbalfranjes de vrije loop laat. Een Matthi die elk jaar steeds moeilijker de weg naar de centrale driehoek terugvindt na een frivole uitstap in de vijandige zestien… Taferelen, ze voelen haast vertrouwd.
Daar waar de spitsen vochten en spartelden als een kite in de wervelwind, trachtten onze middenvelders orde in de chaos te scheppen. Sterk ondersteund en gedragen door het verdedigend blok dat bij deze wedstrijd het verschil wist te maken. Vooraan en centraal moesten we niet noodzakelijk onderdoen, maar achteraan waren we simpelweg volmaakter. En niemand beter geplaatst dan onze eigen gouden schoen om dat bijkomend in de verf te zetten door het magistraal binnenschilderen van een vrije trap een 5-tal meter buiten de zestien. Prachtig gekadreerd, een streep met enige curve, hoog in doel op vijf zevende van de breedtemaat.
D-4 zou het zeeslagspelende gouden, saleciaanse kind zeggen, vooraleer de Huldenbergse hulk zich naar de haren grijpt en zijn mijnenveger meedogenloos de diepte in ziet zinken.
-
Niet zo lang geleden konden menig supporter en afgereisde fan in de Ardense hooggebergten woorden horen weerklinken over dromen en mogelijkheden allerlei. Dat al de faam, die toen als zoete confituur over ons heen werd gesmeerd, nu nog steeds fier rechtop staat is niet minder dan een heldenepos te noemen. De onverslaanbare is verslaan.
Geniet van dit prille geluk. Van deze zetel waarin ons cellulitis-rijke achterwerk (voor oplossing-biedende zalfjes, zie en bestel bij Tony) zich neerplant terwijl de eega haar of zijn reeds getuite lippen weemoedig de vormen van ons lid bespelen. Geniet met volle teugen. Want geluk is dartel, als een zomerjurk in de wind. Net voldoende om nog een glimp van het cologne mee te snuiven en zo de heerlijkheid van de zomer doorheen je ruggenwervel te voelen. Het is die gloed, die hartstocht die geen enkele van haar pluimen verloor en wederom doorheen onze ploeg waait.
We staan klaar. Zoveel is duidelijk. Klaar voor volgende vrijdag!
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
