|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
3 - 2 |
Huldenberg (OHR A)
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Blauwvoeten
In tien jaar, wanneer wij roosblozend en glimlachend samen de geneugte van het gerstennat delen en praten zullen over het saleciaans voetbalseizoen der jaren 2022-2023, zal zonder twijfel de tandem der onverhoopte overwinningen die zich deze twee weken voltrok de revue passeren. Want wat geschiedde in de randagglomeratie van onze hoofdstad en op het kunstgras naast ons geliefd Kessels zwembad kan men niet anders dan orgelpunten noemen. Uitgekiende topprestaties die onze zielen doen rillen en gieren van plezier.
Walibi, of voor de jongere lezers wijlen six flags Belgium, is reeds decennia zoekende naar achtbanen die de neutrale belg sjirpen doet als een luikse meerkoet die het enig vrouwtje van de ninglinspo aantreft. Wel heren, wij fabriceren taferelen die deze gevoelen ver overstijgen. 1-0 achterkomen om de rug te rechten en 1-3 voorspong te nemen, daarna mentale klappen incasseren en 4-3 in het krijt staan, maar toch de verrijzenis voltooien en de thuisploeg los in het canvas slaan met een 4-5 overwinning. On. Ge. Zien. Hij of zij die de derde helft laten moest om een babysit van toch bedenkelijke leeftijd af te lossen, had ongelijk.
En na zulks een bombarie strikten wij deze vrijdag onze veters om hier in de Kesselse bakermat misschien wel de beste ploeg van onze reeks te ontvangen. Huldenberg kende reeds vele gedaantes maar staat al sinds 2007 op onze payroll en toegegeven, daar staan ze met brille. Sinds die tijd wisten wij 3 maal hun scalp aan onze totempaal te rijgen. Het vergt dan ook geen wiskundig wonder om te beseffen hoe vaak onze scalp reeds aan de hunne hing. Alsof dat onvoldoende zou zijn, was ene Jonas Bary al weken op voorhand bezig over hoe goed de Huldenbergse schoentjes wel niet zijn. Over hoe ze op hun 8 jaar uitgenodigd worden om nationaal te spelen, over hoe ze sneller zijn dan de deeltjes in de Large Hadron Collidor, over hoe hun looplijnen en overzicht zelfs de zuiverste diamant in twee klieven. Tot vervelens toe bewierookte hij het bezoekend talent en zodus, wanneer wij nietsvermoedend de openstaande deur van hun kleedkamer passeerden, bleek ons hartje kleiner dan het gemiddeld geslachtsorgaan op een doordeweekse, besneeuwde en kille dinsdagmiddag.
-
Toegegeven, eens de bal rollen ging, kregen Bary zijn wijze woorden nog meer naklank. Hun balbehandeling was sneller en secuurder, hun passing zat strakker dan Jeroen zijn legging die hij alsnog besloot aan te trekken, hun vizier stond puntgaaf en like a cheetah hunting its pray, Huldenberg was build for the kill. De saleciaanse broeders teerden op hun organisatie en fightingspirit en vingen de paringsdans op met een plichtsbewust en goed communicerend blok in combinatie met vlijmscherpe counters of collectieve versnellingen wanneer de gelegenheid zich voordeed. Wie anders dan Ruben Van Beek nuttigt zulks een moment om de bal af te snoepen van de verdediging, de keeper te omzeilen en de voorsprong in de netten te duwen. Toch een kleine vreugde-uitbarsting later, ligt het leder op de middenstip en durft de bezoekende bank stiekem met een glimlach terug plaats te nemen.
Daar waar onze tegenprikken eerder occasioneel ten tonele werden gedragen in de aanvangsfase, nam onze druk stelselmatig toe al ware het een lineair verloop. En het vernufte samenspel tussen de linies fungeerde als de raaklijn aan onze kromme met een orgelpunt tot gevolg. De katalysator en tevens gluton voor dit alles was aanwinst Rick Verhaeven. Als achterste punt van de middenveldse driehoek onderschepte hij steekpasses, finaliseerde hij de pressing en verdeelde indien nodig het spel. Bescheiden in vocale aanwezigheid of omslachtig machogedrag en groots in inzet, werkethiek en groepsgevoel. Ware het een limburgs roodborstje of een Peruviaanse kolibrie, onze gevleugelde Verhaeven gaf elke gedaante perfect vorm.
Te midden van al de lofzang mogen we natuurlijk de intrinsieke kwaliteiten van de tegenstrever niet onderschatten. Bij momenten fungeerden ze als een handbalploeg rondom ons verzameld talent. Maar eenmaal voorbij de middenlijn voorkwam onze collectieve pressing verder onheil. Ware het niet dat een befaamde middenvelder (die reeds furore maakte door menig, onschuldig voetbalvoetje te massacreren of een nietsvermoedende keeper onnodig te bodychecken) in het bezit was van een aardig afstandsschot. Dit in combinatie met een bal die zwiepen kon als een kite in de strakke oostenwind, verschalkte onze anders zo onverschalkbare sleutel op de deur. De bordjes weer gelijk.
Zuur als azijn en pikkend als een onverwachte augurk op een club kaas en hesp priemde de gelijkmaker doorheen onze schuchtere, zacht hopende overwinningsdroom. Zeker als nadien ons een terechte penalty niet gegund bleek. Wanneer een verdediger de functie van doelwachter overneemt, zijn enkel de onethische, luidruchtige protesten van de tegenstanders in staat om de bal alsnog niet op de stip te leggen. Als men dan nadien schoorvoetend toegeeft dat het inderdaad een penalty was, verkrijgt de glanzende, Huldenbergse voetbalklasse die wij al jaren kennen een serieuze deuk.
Vol aan de bak dus, als een kat in het nauw. Onze volgende uitbraken waren stuk voor stuk dotten van kansen en dit zonder dat Huldenberg hier deftig weerwoord tegenover plaatste. Ruben zijn voorzet werd slechts ter nauwer nood vlak voor doel gemist, Robben zijn knaller verbrijzelde de deklat en zou nadien pardoes de netten beroeren maar de doelwachter was voldoende attent om de neerdalende komeet te onderscheppen. Dus ook wij verkozen een aanval vanop afstand. Niet met een strakke, afgeschoten flodder, maar wel met een uitgesponnen dribbel en een keurig plaatsbal als finishing touch. Duim, wijsvinger en middelvinger naar de mond en een kusje later naar de sterren wijzen. Een viering volledig in lijn met het karakter van het doelpunt.
Zodus wederom genieten van de voorsprong, maar naast genieten, ook het behoud ervan. En daarvoor was er een kwartet toch een van zijn betere stukken aan het opvoeren. Onze centrale weelde Jeroen en Bary, geflankeerd door de volbloeden Antonio en Tony staan steeds garant voor hoogstaand voetbal. Maar deze week wisten ze toch werkelijk waar een kunstwerk te spinnen met hun prestaties. Alle vier net dat tikkelde beter, secuurder, doortastender. Wanneer ik laatst de ontblote buste van menig goed voorziene deerne mocht aanschouwen, verblijde mijn zicht mijn gelaat. Wanneer ik vorige vrijdag onze verdedigende linie en hun acties waarnam, verblijde mijn zicht mijn volledig bestaan.
-
Huldenberg besefte dat hun omsingeling niet zou leiden tot het verhoopte resultaat. Zodus werd hetzelfde vatje wederom bovenhaald en zowaar, met succes. Een nieuw afstandsschot voelt zich ondersteund door de westenwind en verkoos af te stevenen richting deklat. Natuurlijk had Van Gelder het gevaar ingeschat, zien aankomen en zich voorbereid. Maar de koude en werkloosheid van zijn handen speelde hem parten bij het keren van de pegel. Afketsend tegen de onderzijde van de lat en bijgevolg geldend als doelpunt. Onze oogjes lonkend naar de sterren en de hartslag verhoogd wanneer we in het slot onze voorsprong zien verdampen.
Dus nog enkele aanvallen in elkaar knutselen en liefst vrij snel. Warempel, het geschiedde nog ook. Al bleef de angel vooralsnog ingetrokken want een echt hoogtepunt vonden we niet. Men zegt dat 3 maal scheepsrecht is, wel daar blijkt iets van aan. Want voor de derde maal weerschalt de roep voor een strafschop over het kessels kunstgras. Ditmaal kon de verdediger de bal enkel pareren door rondom Sylvain zijn hand te nuttig en het leder af te ketsen. Alleen god weet wat Sylvain er anders mee gedaan zou hebben. Het orakel speelde zich zodanig duidelijk af dat het overvloedig aanwezig weerwoord van Huldenberg geen vat meer had op de beslissing. De bal op de stip, de klok nog enkele minuten te gaan en zowaar Sylvain zelf die de honneurs waarnam. En u raadt het al, hij gaf geen krimp. De bal proper in de zijkant, op halve hoogte maar buiten bereik. Sylvain trapte ons vanop de stip naar een verdiende overwinning.
-
Eenmaal aangekomen in de kleedkamer stonden onze voetjes nog steeds niet op de grond. Winnen van Huldenberg, dat is een zeldzaam gegeven. Lag het aan het team, de omstandigheden, het samenspel of de persoonlijke topprestaties? Waarschijnlijk een combinatie van al het voorgaande. U begrijpt dat het bier zoeter smaakte dan ooit en dat de gezelligheid in de kantine floreerde lang na sluitingstijd. Ik durf schuchter beweren dat zelfs na het weekend er nog een vleug van vertier terug te vinden is in de Saleciaanse hartjes die mijmeren over de climax die we vrijdag gezamenlijk bereikten.
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
