|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
7 - 0 |
Wersbeek (De Zon)
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Een stevig begin
Negen op negen en 19 doelpunten in 210 minuten, ofschoon een doelpunt elke 11 minuten. De neutrale voetballiefhebber is al lang blij dat de stadions gesloten zijn en ze hun voetbalhart kunnen laten floreren langs onze zijlijn. Don Bosco in 2022 staat dan ook garant voor spektakel en ongeziene taferelen. Dus proberen we nog eens met het geschreven woord te bevatten wat onze ogen aanschouwden deze vrijdag.
-
Zoals steeds heeft Don Bosco nog het meeste moeite met het samenstellen van een volwaardige ploeg. De laatste maal dat we 24u voor aanvang van de match reeds zeker met 11 gingen zijn, lijkt al enkele lockdowns geleden. Daar waar dat vroeger op het gemoed kon spelen, lijkt het nu wel een bron van fysieke kracht. Wanneer daarenboven de invallende spelers van de tegenpartij steeds de beste spelers op het veld blijken te zijn, kan de sfeer al helemaal niet stuk.
Zo passeerden de voorbije weken ene kristof die na zijn eerste helft bij ons, ook in de tweede helft vlijtig bleef verder scoren. Zij het ditmaal voor zijn originele ploeg. Of een vers aangekomen Jan die naast een volledige flank, ook het merendeel van het middenveld domineerde en ons de ruime zege tegen OHL wereldteam schonk. Het bestuur deed natuurlijk zijn werk en beide lievelingen kregen pardoes een te tekenen contractje onder de neus. Baten mocht het jammergenoeg niet. KVK Keerbergen en Wilsele hadden de heersers reeds onder contract liggen.
Echter niets van al dat deze week, bij onze riantste overwinning van het huidige seizoen. Ditmaal kwamen we volledig op eigen krachten, zonder invallers, aan een elf-delig sterrenteam. 2 stuks net geboosterd, eentje met een verzwikte pols (oorzaak blessure vooralsnog niet willen meedelen) en enkele verantwoordelijken waarvan de vrijdag namiddagse zelftest gelukkig negatief aangaf. Alle details op een stokje, bij het fluitsignaal stond een stralende 3-5-2 klaar voor actie.
-
Daar waar de klassieke smaakmakers garant staan voor averij (namen als Ceusters, Van Beek en Bary passeren nu spontaan uw hersenspinsels), nam een lucratief duo deze week de bovenhand. Heer Baerts, net terug uit zijn duidelijk deugddoende hoogtestage, kon blijkbaar niets anders dan voorzetten versturen en de volledig uitgediarreede Robben maakte deze week weldegelijk de wedstrijd helemaal vol in de voorhoede en deed dat door niet minder dan 4 keer raak te treffen!
Elk leder dat het duo beroerde veranderde in goud. Of er nu een hoekschop strelend binnen gekopt moest worden voor de eerste paal (ongeziene schoonheid), een voorzet vanuit de flank strak voor de verdedigers, een plaatsbal met de linker in het rechterzijnet, een voorzet na controle over de verdediger, een binnentikker na hoog intelligent positiespel, een doorsteek langsheen de zijlijn aan de rand van de zestien, … . Het arsenaal van kunde waaruit ze beiden tapten deze vrijdag kent geen weerga. Stijn en Peter, terug van nooit weg geweest.
Tussendoor mochten de mindere goden hun kruimels meepikken tussen de boterhammen die de twee slokkoppen naar binnen werkten. Benny zijn voet verzorgde de scherp aangesneden hoekschop, Ben zijn kopse aflegger verzekerde Vincent zijn binnentikker en ook Ruben wist een breedtepass in een leeg doel te werken. Al het overige lekkers smulden onze twee sloebers vrolijk naar binnen.
Al vond er achterin eveneens een hoedegevecht plaats dat meer dan zijn zendtijd verdient. Ene Bary verleerde dan misschien wel zijn slagzin te laten schallen over de vlakte, zijn voetbalkunsten zijn er geen millimeter op achteruit gegaan. Al enkele weken verzorgt hij de voorstoppers-functie in ons team en met wat een verve seg. Zijn zuivere communicatie-skills doen menig relatieproblemen verbleken. Zijn balbehandeling en strakke afwerking maken dat Ruben zijn zere pols dra vergeet. Als een dirigent van de defensie begeleidt hij onze symfonie en levert hij in 2022 niets dan meesterwerken af. Bary zijn prestaties mogen gezien worden, nu zijn fysiek nog.
Muziekliefhebbers onder ons merken natuurlijk onmiddellijk op dat een dirigent alleen geen composities aflevert en gelijk heeft u. Vorser Golsteyn nam zonder twijfel de hoofdviool voor zijn rekening. Als sluitstuk deed hij Robben zijn darmproblemen vergeten en lag hij zo niet alleen aan de basis van een solide verdediging maar ook aan de grondvesten van onze offensieve weelde.
Maar het ware orakel moest dan nog komen. Zij die maanden naar Lourdes stappen, zij die kaarsjes in scherpenheuvel aansteken na verhoopte wandel- of looptochten, zij die bedevaarten ondernemen naar verre of minder verre bestemming, ik zeg u, de zaligmaking geschiedde deze vrijdag in hartje kessel-lo op de doellijn tegenover de 11 meter.
Deze soterische parabel vraagt naar bijkomende duiding en die verkrijgt u. Het broedt namelijk al weken. In de diepste krochten van Wouter Boon zijn ziel borrelt het ongenoegen en stapelt stress zich op zoals de babylonische boeken in de leeszaal nog legendarischer dan de hangende tuinen. Elk man heeft zijn grenzen en zelfs de fabelachtigste forten vertonen barsten jegens de tand des tijds. Onze anders zo lieve verdediger die vriend en vijand steeds met verstomming slaat door uitstekend te verdedigen verliest tot 2 maal toe zijn ijzigheid. Vorige week ging de penalty na zijn drieste, taktiek-van-verschroeide-aarde-tackle onvermijdelijk binnen. Ook deze week had Wouter nog geen perestrojka en glasnost gepredikt en haalde hij dezelfde zeis onverwijld boven. Wederom de bal op de stip. Wederom eigenhandig het clean sheet naar de wasmachine gestuurd.
Ware het niet dat elke elf meter het object op de doellijn nog passeren moet. Object, u leest dat goed. Voor sommigen een object van lust, voor anderen een object van liefde, voor enkelingen een gouden object klaar voor een schoen, voor mij een buitenaards gegeven dat volgens hogere normen en waarden schrijdt waar ik sta, loopt waar ik ga en zowaar vliegt weldra.
Goed voorzien zoals de aanvoerende, Wersbeekse spits was, laadde hij zijn rechter en vuurde niets minder dan een torpedo af naar Wim zijn rechterzijde. Wim duwde zich af en voor een tel leek het, neen, bleek het realiteit dat niet Wim sprong naar rechts maar dat hij met zijn sprongkracht de aarde zijn baan beïnvloede naar links. Zowaar onze god zijn etalage van kunde ging zodanig ver dat hij veel meer in de hoek zat dan de bal zelf. Hier en nu verzeker ik u dat elk ander doelwachter zich had moeten omkeren in een zucht terwijl hij het leder uit de netten plukt. Maar niet Wim Van Gelder.
Als een engelen-gebaar strekt zijn linkerarm wijds en sterk de lucht in. Zijn vuist als Thor zijn hamer gebald in de baan van het schot. De bal devieert wanneer het heiligdom Van Gelder en de grond hun ontmoeting hebben. Alle ogen op de bal, monden licht open, spieren gespannen, verdedigers die spurten om voor de trapper bij die bal te zijn, tevergeefs. Want Wim zijn heiliging volstrekt zich wanneer de bal achter de deklat in hoekschop verdwijnt. Een fabelachtig stuk drama op bruineveld. Je vergeet voor minder dat de theaters dicht zijn.
Knuffels, zoenen en adoratie later, verwerkt de verdediging de hoekschop en gingen we verder met de orde van de dag: scoren. En kwam het goed tussen Wim en Wouter vraagt u zich af? Tot 7 maal 70 maal vergeeft Van Gelder een ander zijn schuld.
-
U kan al raden hoe het gerstennat samen met de jongerengezangen de kleedkamer en nadien de taverne vulde. Don Bosco beleeft hoogdagen in de eerste weken van dit jonge jaar. Dus polletjes kussen en genieten van deze weelde. Veteranen weten hoe vluchtig zulke periodes kunnen zijn en volgens onze reeks zijn wij dat allen.
De zwakte, evenals de kracht, van het neerschrijven, is zonder twijfel de schande van het niet vermelden. Maar verslagen kennen hun eind en er rest mij enkel mij te verontschuldigen tegenover zij die hier ongetwijfeld meer aura verdienden. Ik denk aan Tony, Benny, Ruben, Matthi, stuk voor stuk parels met hun namen getatoeerd op mijn hart. Maar de doorwinterde lezer weet wanneer 11 spelers met 7-0 winnen in het bruinste der velden, dat er slechts 1 iemand er echt bovenuit steekt: onze Saleciaanse Ploeg.
Dat we volgende week als vanouds mogen schitteren!
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
