|
|
|
| |
|
|
|
|
Wersbeek (De Zon)
|
2 - 1 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
De Vlinder
Diep in ons hart vloeit niets minder dan zuivere voetbalpracht. Op het eind van elke rit zit onze ploeg nu eenmaal vol kleine jongens die niets liever doen dan de weergoden te tormenteren en een balletje van voet naar voet tot in de netten te leiden. Dus wanneer kleine, technische mankementen zoals defecte sites, tot blessure toe zelfbevredigende Golsteynen of thuisploegen zonder terrein, zich manifesteren, is dat voor ons godenploegje geen reden tot paniek. Integendeel. Het zijn voorbodes die onze flexibiliteit, oplossingsdrang en management-skills doen bovendrijven. Waar anderen restricties zien, zien wij opportuniteiten. Vrijdag 12 november 2021, de wereld maakt de brug maar wanneer de klok 20u30 slaat, staan 11 roodhemden paraat. De veters evenals de buikjes strak, de blik gefocust, het aangezicht gelaten.
We verwelkomde zelfs een nieuw gezicht die, zo bleek na de weergaloos gezellige derde helft, voor vele vaste waarden helemaal niet onbekend door het bestaan heen gaat. Mee als spitsenbroeder van Robben mochten de vooraanstaanden ene Dimi waarnemen. Jongen kan aardig ballen, bezit zowaar de juiste Don Bosco mentaliteit en weet in welke richting er gespeeld wordt. You had me with Hello.
Ook naar de wederkering van Bary werd op alle tabloids reeds dagenlang gespeculeerd. En de speculant kreeg waar hij naar vroeg. Niet alleen was Bary aanwezig. Hij was op tijd, hij had naast de natuurlijke ook de spreekwoordelijke ballen mee en stond met de borst vooruit te pronken centraal achteraan. Spreek je over een man die zonder schroom verantwoordelijkheid durft op te nemen? Dan zeg ik u, je spreekt over Bary.
-
Niet te verwonderen dat al deze aanwezige randvoorwaarden leidden tot een ploeg vol vertrouwen bij de aftrap. Zelfs de solliciterende scheidsrechter die voor een appel en een ei de match in goede banen wou leiden, kon de focus van de opportunistische thuisploeg niet verstoren. En die ingesteldheid wierp al zeer snel zijn eerste vruchten af.
Lang moesten zijn fans er op wachten en ondanks dat hij gekend staat voor zijn recordtijden in de welke hij normaalgezien zaakjes afhandelt, bleef zijn kanon climaxloos dit seizoen. No more.
Don Bosco genereerde een druk die totaal en onaflatend te noemen is. Zonder een ware resem aan onmisbare kansen maar overgoten van dreiging en geduldige opbouw naar meer. Dus wanneer Arne het duel nog verliest, is de afvallende bal aan de rand van de zestien een kolfje naar de hand van Matthias Ceusters. Zijn handelsmerk van poesliefje plaatsballetjes die als een zachte pass binnengaan, liet hij zowaar thuis. Ceusters verzamelde zijn krachten en poedert de bal zonder pardoes in de linker bovenhoek. Achteraf bekeken een pracht van een goal die me nu nog steeds verbijsterd en waarbij ik me luidop afvraag waarom de extase op het veld bescheiden bleef. Matthias ademt natuurlijk altijd hogere voetbalbourgoisie en verliest zelden echt de controle over stijl en gratie. Het is in de schaduw van zulke waarden dat wij champignons tot volwaardige elfenbankjes kunnen uitgroeien.
Eveneens bleek zijn parel het voorspel van ons verval. Voor sommigen katalyseert zijn schittering hun eigen brille maar voor anderen accentueert het net hun manco. Wat het ook weze, het noodlot sloeg genadeloos toe en wanneer de bank leeg is bij de aftrap, weet de trouwe supporter dat het terrein als een communicerend vat zal werken. Het was niet anders deze week. Al begon de communicatie wel verdrommels vroeg deze vrijdag.
15 minuten ver in de eerste helft wanneer de jongste der Boons zijn kuit hoort opgeven en daarna ook heel zijn lijf besluit te volgen. Nog geen man overboord dacht de ploeg, spreekwoordelijk dan. Robben paste uitstekend het default op het middenveld bij en nieuwbloed Dimi speelde zowizo voor twee daar vooraan. Een nieuwe balans dus, een nieuw elan, een nieuw pad naar het verder uitdiepen van de voorsprong en bijhorende overwinning!
Maar neen. De Saleciaanse verdediging houdt er niet van als de zaakjes te vlot lopen dit seizoen. Daar er vorige week reeds de owngoal-kaart getrokken werd, opende onze ruimdenkende defensie deze keer een ander vaatje, de binnendijbeenblessure. Een hardnekkig kwaal, een kraken dat al langer onder de oppervlakte vertoeft maar nu genadeloos zijn tentakels de lucht in rijgt. Jeroen Mertens was met zijn gezegende leeftijd en vaderlijke status een parkiet voor de kat. Zijn teloorgang was dramatisch, zijn aftocht in de 21 ste minuut het nekschot voor de dappersten der galiers die met weemoed in de ogen achterbleven tussen de lijnen.
11 kleine spelertjes voetbalden heel gedwee, het is goed zij de moederkloek maar ik ga niet mee. Ik speel liever van die vieze, vuile poker want op het veld lonken blessures en de bijten je BLUB! Woorden van onmacht zijn het en de ploeg die overbleef toonde zijn ware gelaat. Elkeen schakelde een versnelling hoger, linies besloten dieper op te vangen, spitsenbroer maakte zich aanspeelbaar, kaatste of hield net bij wanneer nodig. Don Bosco roeide met de riemen die ze over heeft en maakte een indruk die enkel als weergaloos bestempeld kan, mag en moet worden.
Natuurlijk regende het kansen voor de bezoekers, natuurlijk werden die ook na verloop van tijd afgemaakt. Dat het in de voorlaatste minuut van de eerste en in de laatste minuut van de tweede helft moet geschieden maakte de werkelijkheid net wat bitter maar kijk, zo wordt de rups een vlinder, al was hij ooit cocon.
-
Lang vervlogen zijn de tijden waarbij de rode cijfers onze statistieken domineerden voorbij de wapenstilstand. En de waarheid dient gezegd dat de op papier zware tegenstanders nog moeten komen, te beginnen volgende week in het verre Duisburg waar het windstil waait en referees wel raad weten met opvliegende Teucqjes. Toch siert de glimlach als ik al mijmer over de doucheconfiguratie en de bruine gezelligheid die hun kroeg bezit. Zo fladdert ons voetbalhart van hier naar ginder en verwarmt zich aan de zon.
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
