|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Don Bosco entameert
Eindelijk! Eindelijk geschiede het fenomeen waarop menig voetbalfanaat al maanden, neen, al jaren zit te wachten. Na de onfortuinlijke afwezigheid van de officiele tegenstander vorige week, was het deze vrijdag wel volwaardig prijs. Uit de catacomben van de Heverleese zoet water vijvers verrees de gevreesde grondmacht van SVK op de heilige grasbodems van de dappere knoerten van Don Bosco.
Dat de voorbereiding hobbelig verliep is een totale understatement. In deze wankele tijden moet de voetbalgekte zijn plek nog opeisen in de vrijdagse agendas en een volwaardig elftal verzamelen blijft ook in anno 2021 een titanenwerk. Niet alleen stonden er dus nieuwe namen op het wedstrijdblad (Mommaerts, De Coninck) maar de wiskundige knobbels aan de zijlijn verstonden reeds spoedig dat de roodborsten met een man minder de slag der Vlaanderen aanvatten.
-
Pompen dus, vanaf minuut 1. Maar samen in dezelfde schuit ontstond een prachtige samenwerking. De Saleciaanse armada coopereerde als nooit voordien. De communicatie verliep vlekkeloos, de positiewissels steeds naadloos opgevolgd, het leder staat balvast van voet naar voet. Zelfs de onuitgegeven opstelling (met namen als Robert en Dherde centraal achteraan, Mindombe moederziel in de speerpunt) bracht de grootmacht niet in verlegenheid. Er werd gecombineerd zoals nimmer tevoren. De backs trokken mee ten strijde in de voorlinie en al gauw, slechts na enkele minuten zelfs, regende het voorzetten in de bezoekende zestien.
Hierbij is geen tekening nodig. Wanneer Sylvain als een geexiteerd elektron in de petrusschaal klaarstaat om zijn schimmels tot ware microklimaten te promoveren, is slechts een kleine katalysator noodzakelijk. En de procesbevorderende voorzetten kwamen van overal. Nu via de linkerflank wanneer de prachtinvaller Mommaerts vanuit zijn backpositie besloot mee te gaan, dan via het centrum waar kersvers dubbele vader Van Beek zijn heerschappij etaleert, of van rechts waar Boon en Dherde haasje over op de flank combineerden met strakke passing naar het centrum.
Onze spits had het uit te kiezen en zijn keuze was na slechts 4 minuten reeds gemaakt. Aanname, controle, draai en beheerst wegplaatsen in de linker onderhoek. Ja, hij die dacht dat de oude Sylvain die liefst vallend of graaiend blessures en goals maakt, is er aan voor de moeite. Heer Mindombe speelde een begenadigde wedstrijd met controle, overzicht en passing die zich al snel in prachtige statistieken vertaalde. Miste hij daarnaast enkele eenvoudige afleggers? Verloor hij soms onverwacht en vrij onbegrijpelijk de grip op de grasmat? Ja natuurlijk, hij blijft onze Sylle. Maar 2 goals, 1 assist en een uitgelokte owngoal later is de sollicitatie voor man van de match danig in de verf gezet.
Slechts het collectief dat op de mat stond kan Sylvain weerhouden van het binnenhalen van die felbegeerde titel. Want zelfs in ondertal bleven de vizieren op aanvallen staan. Benoit haalt de achterlijn na prima combineren met Woody en Matthi. Zijn aflegger naar de kleine baklijn vind Rubens rechter zonder moeite. Menig haar werd uitgetrokken bij de defensieve weelde toen de korte schuiver naast ging. Maar de verdubbeling van de voorsprong kon niet uitblijven. We speelden eenvoudigweg te goed.
Dat de voorzet, die vanuit de linkerflank ontspruit uit een combinatie tussen de twee invallers, wordt binnen gewerkt door de eigen verdediger is een kanttekening. We onthouden de samenwerking op de flank, het doorlopen van de back, het inlopen van de spits en alle krachtige passing die de beeldschone looplijnen met elkaar verbond. 2-0 en de bezoekers beseften dat overtal op het veld tegen DB niet garant staat voor een overwinning.
Maar toen begon het. Wij Salecianen trainden onze geest en onze lichamen zouden volgen. De theorie naar de praktijk omgezet bleek dat even anders. Wanneer Woody geconfronteerd met een doorgeslagen knie langs de kant zit, slaat het noodlot toe. Zijn flank, slechts bewaakt door Benoit, gaf te veel ruimte aan de tegenstrever die zonder twijfel het zijnet succesvol opzocht met zijn rechtse schuiver. 2-1 en SVK rook bloed.
Mede doordat wat later ook glorierijke invaller Jonas uitvalt met hardnekkige krampen en Benoit Boon zichzelf tegenkomt en transformeert tot een statisch gegeven, staat Don Bosco met de rug tegen de muur. 7,5 fitte spelers tegen een nieuw, herbronnen en voltallig SVK.
De slachtbank lonkte.
Er komt een dag dat wij strijdend ten onder zullen gaan. Dat wij brandend in het vagevuur onze meerdere moeten herkennen. Dat wij huilend en kreunend kruipen tot aan onze laatste sportieve rustplaats. Maar dat was niet deze vrijdag. Deze vrijdag werden de koorknaapjes van de gasten gescheiden en op het moment van de hoogste nood verlichtte de grootste namen onze ziel.
Ceusters, Golsteyn, Van Gelder, Van Beek, Mindombe, Robert en De Coninck besloten van de nood een deugd te maken en metsten de fundamenten van een oninneembare vesting die bij momenten besloot venijnig uit te halen. Hij die denkt dat de rode duivels een goede counterploeg zijn, had zijn ogen niet geloofd deze vrijdag. Vanuit de totale egelstelling schoof het Saleciaanse blok combinerend op en werden de overweldigende, defensieve taken zelfs nog afgewisseld met aanvallend vertier.
En zo waar, met succes.
2-1, 7.5 tegen 11, en dus mathematisch een weergaloze druk. Maar Van Gelder torpedeert leer zoals geen ander. Poederend naar voor, naar die spurtende, wulpse man. Die twijfelt niet, gaat het duel aan, kapt de keeper uit een besluit zijn tweede van de avond. Een zucht van opluchting doorheen de defensieve, en dus ondertussen alle, rangen. En het mooiste moest nog komen.
3-1 en uit de druk vinden we elkaar, nu op de linkerflank. Ruben en Sylvain trachten te combineren en raken zo gezamenlijk over de middenlijn. Omringd door een zestal tegenstrevers bereikt hun combinatie het eind van zijn latijn. Maar vanuit de diepte loopt ook Robert centraal mee en vraagt het leder aan de voet. Sylvain met zijn overzicht en kunde laat de strakke breedtepass niet liggen.
Zodus, Robert aan de bal, 40-tal meter van de goal, 2 middenvelders, 1 verdediger en 1 doelwachter voor zich. Maar opties zijn er niet wanneer men met zeven elf bekampt. Het komt aan op koelbloedigheid, dosering van inspanning, plaatsing van versnellingen en balvastheid wanneer nodig maar frivoliteit wanneer mogelijk. De versnelling splijt, de balvastheid overwint en de inspanning loont. Middenvelders voorbij en vlak voor de zestien zet hij het leder aan de rechterzijde klaar met een buitenkant voet. De doelwachter was gereed want kon hem reeds bijna een half veld zien aankomen. Maar de schicht verstomde zelfs de meest nuchtere Saleciaan. Ook Robert zelf kon maar moeilijk geloven dat zijn inspanning resulteerde in een meesterlijke streep in de rechter winkelhaak.
Onverhoopt puurt Don Bosco vanuit een onmogelijke situatie een 4-1 voorsprong.
Dat deze later nog wat uitgedund wordt doordat Van Gelder zich pover positioneert bij een vrije trap is maar een marginale kanttekening die nog voor de douches vergeten werd.
-
De schuchtere underdog uit Kessel-lo
Vond zichzelf maar zo zo.
90 minuten later,
Voor de kater,
Werden zij le monde des beaux.
Randfenomen die meer aandacht en publiciteit verdienden:
-Wegens malfunctioneren en onwillige pauzeknoppen werd voor de eerste maal ooit een eerste helft van 50 minuten gespeeld.
-Samen masten wanneer egas ontbreken blijkt slechts een kleine stap voor ware vrienden.
-Volgende week beloofde Van Gelder nog eens goed te blijven doorhangen.
-Woodys wederopstanding nog voor het laatste fluitsignaal.
-Matthi en Ben toucours: prachtprestatie !
See you next week boys!
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
| |
|
|
