|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Rapide (Remy) Boys Wezemaal
|
0 - 4 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Don Bosco remydieert
Ei zo na moesten we deze vrijdag weer beroep doen op onzuiver bloed om aan ons dozijn te komen. Maar zijn schoenen zijn verguld, zijn aura met goddelijkheid gevuld. Heer Ceusters nam de notulen waar als een volleerd monnik in zijn scriptorium. Hij belichaamt de regel ‘men stemt geen twee keer dezelfde gouden schoen’. Als vader schrijdt hij dezer dagen doorheen het bestaan en als ware padre herdert hij zijn kudde ongeleide projectielen richting de vereenzelviging.
Daarnaast evenzeer de aleatorische aanwezigheid van Waegemans op zijn nooit rustende linker-back positie. Als een rots in de branding wacht hij op de schouder van de dijk. Soms lang onder het water verzwolgen maar steeds aanwezig en als je niet oplet zie je een vage schim in centrum leuven. Elke saleciaanse bloedcel weet dan reeds wat en wie er vrijdag komen gaat. Dat was deze week niet anders.
Vervolledigen dat garnizoen, dachten onze vaste waarden. Vooral het middenveld met Castelein, Teucq, Robben, Van Beek en Robert klonk als een vaak gespeelde melodie. Zet er een beatje van Tim Berger onder en we zitten met een monsterhit, zoveel is duidelijk. Dessaer en Lemmens zochten hun heil achteraan in de verdediging. Het moet gezegd, wie enkele weken geleden de onzekere, mannelijke bidsprinkhaan Lemmens op zijn flank vooraan zag, gelooft zijn ogen de laatste weken niet. De rups ontpopt, het talent ontluikt. Centraal achteraan, zacht voorover gebukt voor de geneugten van leider De Nies of Ceusters. De onbevlekte ontvangenis haast, al twee weken op rij. Prachtig.
-
Hobbelend en wijfelend zocht het leder zijn weg van voet naar voet tijdens het eerste bedrijf. Zeker niet door onkunde of gebrek aan talent maar des te meer aan de schandalige staat van het grasveld. Recepy for desaster, dat stond buiten kijf en dat drama voltrok zich dan ook ergens halfweg de eerste helft. Arne De Nies gaat over een bal en komt slecht neer. Slechts vijf minuten vraagt de enkel om op te zwellen en een streep te trekken onder Arne zijn seizoen. Komen zijn punten voor de gouden schoen hiermee onder druk? Jazeker. Namen zoals Van Gelder en Castelein zien maar al te graag een gedoodverfde concurrent uitvallen met nog twee topmatchen op de affiche. Glansprestaties van beide heren kunnen menig hart en hoofd overtuigen van hun waarde. Maar ook Van Beek met zijn klasse staat zoals steeds hoog in de peilingen.
Arne zijn blessure was een triest hoogtepunt van de eerste helft waarin we voor het overige nauwelijks pracht en praal op de mat toverden. Een enig aanvallend hoogtepunt was de volley van Robert op de crossassist. Lucratief en vooral torenhoog over het doel. Een zondagschot dat eens in de 10 jaar de goal van het seizoen zijn zal. Vooral blijven proberen dus.
Neen, voor het Ingenium moest je bij de tweede helft zijn. Don Bosco medieerde en in volle sublimatie scoorde het vier wereldlijke treffers. Niet toevallig brak Dies zijn lans het ijs. Prachtige, snijdende actie op de linkerflank. Naar binnen komen, eerste man in de wind, snelle kap, tweede man spoorloos, schichtige blik richting doel lokaliseert de doelwachter die vooral vreest voor lijf en leden in de aanschijn van zulks een aanstormende dekhengst, binnen poederen. Remy Men instant terug op de grond als Remy Boys.
Katalyserende werking belichaamt wanneer slechts enkele minuten later Vincent Dies zijn actie kopieert. Het schot wat minder gekruid maar de looplijn benaderde een ideale kopie. Weer enkele minuten later etaleerde ook Stijn Robben zichzelf op de lijst van belangstelling. Zijn aanname, maar vooral, zijn overzicht. Als een volleerd jongleerder legt hij de bal panklaar voor de gevolgde vleugelspeler. Een panna gedrenkt in altruisme. De boys onder de toren waren het noorden kwijt. Het regende dan ook kans na kans voor Don Bosco en het leder sprankelde van voet naar voet.
Hun ijl zoekend in de lange bal, brachten de Remy boys het eclatant gedaver nog meer over zich. Ceusters maakte elke doorsteekbal vakkundig onschadelijk en devieerde vaak terug naar Wim Van Gelder. Die zijn taak lijkt op de eerste oogval eenvoudig maar u vergist zich. De staat van het veld veranderde elke terugspeelbal tot een gevaar. Zijn ervaring en rust kwamen Wim ten goede en de volle 90 minuten strooide hij zijn passes tot ver voorbij de onbestaande middenlijn.
Wanneer ook Ruben doorbreekt en kiezen kan tussen afleggen naar twee lucratieve volgers of zijn eigen rechter nog eens te laten spreken, gaan de boeken toe voor de thuisploeg. Hoofdjes naar beneden en aanvaarden dat Don Bosco nu eenmaal parmant spel bracht in de tweede helft.
-
Negen gewonnen tombolapinten, een familiepak frietjes en een kipfilet met rijstbakje later waren ook de keeltjes weer gesmeerd en mochten de motoren ronken bij het verlaten van de toren. Ook al vergat de site het verleden met de Remy boys, in onze grijze cellen staan meerdere prachtverhalen gegrift. Het is en blijft een plek voor magie daar onder de toren bij onze buren.
Uw verslaggever ter plaatse.
B.T.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
