|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
0 - 1 |
Sparta Haacht
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
 De schande van de schoen
Memorabel en uniek moest deze vrijdag worden. Een avond waarop we het juk van het verleden afwerpen zouden en met onze blik naar de horizon regelrecht het pad der verlichting zouden bewandelen. Zo gedacht, zo gedaan. Bruineveld decoreerde weer zoals nimmer voorheen. Saleciaanse namen die verweert in de natuurstenen zuilen staan, maakten wederom hun opwachting en gaven klank, geur en kleur aan de steevast fidele vrijdagavond.
Elk ingrediënt noodzakelijk voor een topavond (fysiek en numeriek) was aanwezig. De lijnen van de ploeg stonden strak, de vizieren afgesteld en de combinaties gloeiend heet. Don Bosco zou winnen, walsen en paraderen als een boerenpaard op de rode loper recht zijn grammy tegemoet. Maar wie de schoen past trekke hem aan, van goud of niet.
-
Met zulk een inzet duurt het geen 10 minuten vooraleer spits van dienst heer Robert zich een snelheidsbaan baant doorheen de defensie en oog in oog met de keeper staat. Een keeper die etaleert noch teleurstelt, die verbluft noch verrast, een man gedrenkt in de ketel van het normale levenswater en die met goede wil doet wat God dunkt dat het beste is. Een te verslagen fenomeen dat slakende zuchten slaakt wanneer hij de bal eenvoudig kan pareren.
Maar niet getreurd, slechts 10 minuten later nogmaals eens kans. Wat schrijf ik? Een joekel van een opportuniteit. De verdediger kopt te kort terug en heer Robert kan in de kleine baklijn uithalen met enkel een verraste keeper als kanonnenvlees. Ook dit bleek geen koekenbak, het te zwakke schot wordt onbegrijpelijk op de keeper geplaatst en weg kans.
Maar geen nood, slechts 5 minuten later nogmaals een 1 op 1 bij de bezoekende doelwachter, ook nu scheepsrecht en een derde maal te zwak gekadreerd waardoor de doelwachter het leder uit de netten houdt. Het mocht niet zijn, zoveel was duidelijk. Dus werd er van tactiek veranderd. Spits probeert achterlijn te halen, sluipt naar doel, legt terug en volgers uit de tweede lijn kadreren en fusilleren de doelwachter. Eerste maal was het Ceusters achter de loop, op een slordige 9 meter van het doel, medium-zachte bal die langs de verkeerde zijde van de paal belandt. Tweede maal mocht Benoit Boon het van veel dichter proberen maar de kleine tikkie takkie in de nauwe ruimte maakte dat ook nu het leder naast werd geplaatst.
U leest het juist, dat zijn al vijf open doelkansen waarvan er minstens drie binnen moesten. Ik verzuim dan nog de mindere mogelijkheden die ontstonden door onze corners of doorsteekballen. Brillend stond het scorebord vol ongeduld te trippelen aan de rust. Gezien er nog 35 minuten op de klok stonden, kon er mee gelachen en zag men er weinig erg in.
Heer Robert werd logischerwijs weggehaald uit de spits en vervangen door meer ervaren talenten maar alsnog was de eerste grote kans na de rust de zijne. Na controle van een strakke voorzet staat hij oog in oog met de doelwachter op een achteloze drietal meter. De kameraden waren reeds aan het vieren en konden hun ogen niet geloven wanneer ook dit schot recht op de keeper werd afgevuurd. Slechts enkele minuten later viel het zwaard van damocles helemaal naar beneden wanneer de bezoekers etaleren wat afwerken aan 100 procent betekend. Na een prima doorsteekbal twijfelt de spits niet en was Jelger geklopt.
Nog een klein half uur hadden we om de gelijkmaker en meer te realiseren. De wil was er nog maar de grinta droop zachtjes als water doorheen onze grijpende handen. Toch creerden we nog steeds kansen. Sylvain kreeg een 1 op 1 voor de doelwachter, Wim probeerde soms rechts of schuchter met zijn linker, ook Arne schoot vanuit de tweede lijn naast het doelhout.
Groot was dan ook ons ongeloof toen Frans de wedstrijd tot een einde floot en we vaststelden dat de achterstand nog fonkelde.
-
Moeten wij hierom treuren? Een match waarin we losweg een tiental open doelkansen bij elkaar sprokkelden en toch met 0-1 de boot ingaan. Ja, het is een treurnis. Het is een abrupt eind aan een ongeslagen reeks die enig mag genoemd worden. Het is het gevolg van onkunde en een persoonlijk falen met een collectief gevolg. En juist dat is wat Don Bosco pareert als geen ander. Zeker de eerste helft zat boordenvol vernuft en parmant voetbal. Ja, er werd gemist. Maar met de juiste pionnen op het bord en zulk een spel worden de komende treffers matchen zonder weerga.
Uw verslaggever,
T.B.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
