|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Salecianen,
Vandaag sta ik hier voor jullie zonder franje, zonder oorkonde, zonder opgeklopt palaver allerlei. Vandaag sta ik voor jullie met een simpel concept. Een concept dat de tand des tijds doorstaat en dat generaties overstijgt. Graag neem ik even de tijd om dat oersterk concept wat verder uit de doeken te doen. Het is genaamd ‘Don Bosco’.
Don Bosco is gefundeerd op simpele waarden. Eens per week trachten een bende jonge en jongere frivole zielen bij elkaar te brengen om te genieten. Genieten zeg ik. Van het balgevoel op en naast het veld, van het betere voetenwerk, van de dribbels, van de panna’s, van de goals, de safes of de crosspass. Don Bosco begint met het hoofd leeg te maken van soms zware weken en serveert ons een sportieve ontsnapping met de glimlach.
Maar Don Bosco is meer dan dat, eigenlijk is dat slechts waar Don Bosco begint. Want Don Bosco geeft ons samen de geneugte van het natafelen achteraf, van zacht parelende waterstralen die als watervallen over onze gotische kathedralen hun weg zoeken naar de betegelde ondergrond, van zelfgebrouwen gerstennat dat zeemzoeterig onze lippen streelt. Don Bosco tilt zich over zijn waarden heen en geeft ons raszuivere emoties die ons tot kameraden en broeders smeden.
Dat is waar Don Bosco voor staat, en vrienden, Don Bosco heeft het moeilijk.
Het hoeft geen betoog dat Don Bosco hapt naar adem. De puntenstand, kent u ze nog? Een middel om uit te maken wie zich op de bank nestelen mag. Het is niet meer dan zucht in de wind gezien er slechts met de grootste moeite ter wereld elf spelers gevonden worden. Don Bosco verliest de strijd der keuzeveelvuldigheid in deze jachtige tijden. Met pijn in het hart stellen we vast dat Don Bosco niet meer bovenaan in de prioriteitenlijst prijkt.
En daarom vrienden wil ik stilstaan bij enkelingen. Er zijn grootheden onder ons die reeds in de rollercoaster van het leven bepaalde bochten hebben genomen. Heren die de geboortes van hun kinderen en soms zelfs die hun kinderen hebben doorstaan. Heren die menig vrouwmens thuis hebben overmeesterd en die de balans tussen werk, privé, ontspanning en relaties reeds meermaals zagen kantelen. Voor die heren die na al die wijsheid terecht Don Bosco op vrijdag bovenaan plaatsen zeg ik: ik bejubel u.
Nu meer dan ooit heeft Don Bosco nood aan zulke ingesteldheid en daarvoor doet de ploeg beroep op jullie allemaal! Met een duidelijke oproep om het vaandel terug te laten wapperen als nooit voorheen. Door samen aan hetzelfde zeil te trekken, zetten we Don Bosco terug op de rails richting glorie.
Want onze grootste angst is niet dat wij inadequaat zijn. Onze grootste vrees is dat onze kracht geen grenzen kent. Het is onze aanschijn, niet onze afschuw die ons het meeste angst inboezemt. We vragen onszelf af: ‘wie ben ik om briljant te zijn, om verrukkelijk te wezen, getalenteerd, fabelachtig? Maar eigenlijk, wie ben je om het niet te zijn? We Salecianen zijn geboren om de glorie van god te manifesteren, die intrinsieke waarde zit in ons vervat. En wanneer we ons licht laten schijnen, sporen we anderen aan om dat ook te doen.
Dus heren, draag de ploeg een warm hart toe en plaats haar op het hoogste schavot. Net zoals zij jullie op haar handen draagt. Proost, op Don Bosco!
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
