|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Huldenberg (OHR A)
|
2 - 3 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Don Bosco overtreft
Zeven zwarte jaren, zeven triestige zomernachten en zeven donkere winteravonden had deze tegenstander ons reeds bezorgd. Huldenberg is een topper in zijn soort, een killer with a cause. Uit de kluiten gewassen spelers die geduldig station na station aanspelen om als een verraderlijke adder toe te slaan na een allesdoorbrekende versnelling. Kwaliteiten te over heeft deze ploeg en na ons bezoek dit prille jaar mogen we stellen dat ze die nog niet zijn kwijtgeraakt.
Ijskasttemperaturen verwelkomde ons deze vrijdag op het licht bevroren kunstgrasveld nabij Tervuren. In schril contrast met de hitte die de kleedkamer kenmerkte. Mijn ogen bemerkten geschoren kathedralen, gespannen kuiten en prachtige rondingen allerlei en dat was na de winterstop een aangename jedoch niet onverwachte verrassing.
-
Dat de koude ons geen parten ging spelen was direct duidelijk. Strakke balcirculatie, hoog tempo en een lucratieve opstelling maakten dat iedereen alle zeilen moest bijzetten vanaf minuut een. Met de ploeg als hoger geheel wapperde de saleciaanse vaandel dapper in de beukende wind. Maar onze wimpel deed meer als wapperen, we vochten voor elkaar en zochten onze weg uit de torenhoge druk van de thuisploeg.
Niemand minder dan Dies wees ons de weg uit het duister en dat met een illustere uithaal van een schampere 30-tal meter. Zoevend en klievend doorheen de bevroren lucht bleken de vingertoppen van de doelwachter te kort wanneer het leder het doelhout terroriseert en via de steenkoude grastoppen alsnog de netten beroert. Onverhoopt de voorsprong en zo de druk bij de thuisploeg die zich onwennig in de rol van achtervolger moest nestelen.
Al duurde dat toneelstuk slechts enkele minuten. Als volleerde acteurs bracht de thuisploeg zijn pionnen in stelling en werd de gelijkmaker keurig binnengekopt. Een mentale dreun die we moeilijk als onverwacht konden bestempelen gezien de parelende reddingen die onze vervangende doelwachter reeds mocht bovenhalen. Niet dat dat de impact van de gelijkmaker verzachtte. Met de rust in zicht probeerden we het schip recht te houden in de Huldenbergse storm. Iets dat met zoveel prima stuurlui nog lukte ook.
Snijdende wind en torenhoge golven wanneer we ons schip terug het open water instuurde, neen, de storm was niet gaan liggen. Maar achter de hoge pressing en de totale doorzetting van de thuisploeg lagen de opportuniteiten, de counters die in een vlijmscherp jasje dodelijk konden zijn. Als de spie op onze speer Ruben Van Beek heet, hebben onze counters net dat tikkeltje meer, dat extra teentje tegen het leer. En als een volleerd professioneel maakte Ruben zijn sterrenstatus waar. Tot twee maal toe wist hij ons tot euforie te verleiden en schonk hij ons een dubbele voorsprong.
Op de knieen in het gras der kunsten zat de thuisploeg in zak en as wanneer de bezoekers zelf besloten om hen weer recht te trekken. Een dubbele fout, eerst fysiek daarna vocaal, haalde onze pannaboy van zijn voetstuk en van het terrein. Een terechte rode kaart die de thuisploeg weer op de map plaatste en ons de kasteelmuren opjoeg.
Maar het water kwam ons tot aan de lippen en lang duurde het niet vooraleer de tweede tegentreffer in de netten lag, ook deze maal door een proper uitgevoerde actie. Alle zeilen stonden bij en de huilende wind ging weer wild te keer maar de saleciaanse vloot zal niet vergaan. Want door de achterstand in aantal werden de Huldenbergse aanvalsgolven nog snediger en bijgevolg de countermogelijkheden royaler. Nog twee topkansen werden de nek omgewrongen en hielden de spanning ten top maar we hielden stand en schreven geschiedenis.
-
Heeft Don Bosco zichzelf overtroffen en voetbal op de mat gebracht die we na zeven jaar als ongezien mogen bestempelen? Neen, zonder meer niet. Het was een match met het hart, een hart voor de ploeg en voor het hogere doel. Een match waarin de longen uit het lijf werden gelopen en het hoofd werd gelegd voor medemaats en voor de lichtblauwe aanschijn die onze ploeg sporadisch vergezeld.
Niet voorkomend in het bovenstaand stuk zijn twee grootmeesters die hun letters meer dan verdienden. Heer Ceusters en heer De Nies deden hun werk voortreffelijk en schitterden als zonnestralen doorheen de ijspegels. Hun bijdrage fysiek en mentaal waren de voedingsbodem van ons petrusschaal waarin de saleciaanse schimmel kon uitgroeien tot de prachtig bospaddenstoel de ze is.
Volgende week nog eens een klassieker uit de oude doos. DB tegen DWB en dat in het Kesselse BV, ik kijk er al naar uit, wie niet?
Uw verslaggever,
B.T.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
