|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Galant Don Bosco
Nog eens een raszuivere Don Bosco avond mochten we deze vrijdag waarnemen. Talrijke opkomst van allemaal gekende waarden, geblesseerde spelers die zich als bezoekende supporters wisten te ontpoppen, een derby der derbys en vooral een doelpuntenkermis zonder weerga.
We bevonden ons bij de buren aan het zwembad op een terrein zo glad en puur als het onze, met een ref zo serieus en gepassioneerd als de onze en een tegenstrever die sierde in dualisme op zowat alle vlakken. Het hoeft maar een beperkte portie vernuft om zulk een ploeg uit verband te spelen, als er uberhaupt sprake was van een werkelijk verbond.
-
Bij tien doelpunten, waarvan twee owngoals, hoeft het geen duiding dat ik de volwaardige ploeg kan loven en bewierroken. Het collectief op het plein was lichtblauw gekleurd en de rijrichting was enkelvoudig. Dat zelfs zonder echt totaalvoetbal te brengen. Gewoon eenvoudige combinaties, loopacties en looplijnen maar bovenal een aangebode promenade voorraan en een onverdrenkt egoisme van de thuisspelende spitsen. Iets waarmee onze verdediging wel raad weet. Jedoch zou ik vijf spelers even willen toelichten.
Vooreerst onze laatste man. Wim Van Gelder beste lezer, hij is terug van weggeweest en hij staat dadelijk pal. Wim is een man van ons hart en met zijn treurnis bloedt de ploeg. Hij is ons sluitstuk, onze eerste steen waarop de ploeg zijn veste bouwt. Dat hij wederkeert is reden voor meer dan vreugd voor onze zielen en ook zijn kunde is hij niet verleerd. Bij tien doelpunten werd hij enkel door onze eigen centrale verdediger gevloerd.
Wat ons naadloos bij die twee andere heersers brengt. Arne en Dies ofwel Kanon en Tank. Ze staan steeds garant voor secuur en klassevol voetbal. Geen toeval is het wanneer Arne de nul van het bord veegt met een klare kopbalgoal en wanneer Dies achter het Kanon staat is het altijd feest. Wat een doelpunt, het zevende van de avond. De bal schrander botstend buiten de zestien wordt pardoes op de slof genomen en vernietigd alles op zijn pad. Een klasseflits die etaleert waarvoor de tank staat, kunde.
Ook Steven verdiende zijn regels vandaag. Wederom aanwezig en tijd gemaakt in die drukke agenda voor een fidele avond voetbalpret. Wij bejubelen dat Don Bosco op vrijdag hoog aangeschreven staat en onze eeuwige dank gaat dan ook naar zij die hier andere zaken voor laten passeren. Het is die mentaliteit die onze hutsepot kruidt en maakt tot wat hij is.
Maar evenzeer is de Saleciaanse mentaliteit gekenmerkt door onverschrokken oppertunisme en niemand minder dan Stijn Robben wist deze week die geestesgesteldheid vorm te geven. Als een volleerd opportunist en kunde-onverlaat wist hij maar liefst drie ballen oerlelijk binnen te werken. Kiezen tussen schaamte of juichen is steeds verliezen maar geen haan die kraaide bij negen stuks in het mandje. De man die trouwen gaat, versierde een raszuivere, foeilijke hatrick die hem siert en de ploeg kenmerkt.
-
Bij wijlen had de tegenstrever het moeilijk met het incasseren van parel na parel. Iets wat de scheidsrechter mocht ondervinden en de barsten in het Thors pleisterwerk blootlegde. Zo kwam de eenheid van de bezoekers tot zijn recht, wat de avond het ticket van gala meegaf.
Volgende week onze laatste thuismatch tegen een relatief onbekende ploeg. Moeilijk te voorspellen wat dat geven zal. Dit seizoen mochten we in bruineveld al voornamelijk huilen. Met slechts 5 van 12 gewonnen thuismatchen dit seizoen hebben we onze thuisreputatie droog langs achter genomen. Darenboven kregen we thuis al 37 goals tegen, maar liefst meer dan 3 per match! Een seizoen met ups en downs, zoveel is duidelijk. Wie weet wat het volgende week zal zijn.
Uw verslaggever,
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
