|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
3 - 1 |
KVC Haacht
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Keurig Don Bosco
Passionele nachten in het heetst van de strijd. Tedere momenten, die iedereen ons benijdt. Ja, dat typeert onze ploeg. Erotiek, passie maar ook de innigheid en liefkozing jegens elkaar. Het was deze vrijdag niet anders.
Lang vervlogen, lijken de tijden op ons algekende kunstgras maar ditmaal mochten onze toppen weer genieten van de getrimde sprieten en de zwarte lavakorrels op ons gekend E-plein.
De ploeg stond sterk vol overzicht achteraan waar Van Gelder en Cuyvers het centraal moesten dichthouden. Met Wouter of Steven ernaast was alleen Verduyckt een nieuwe naam in de defensie. Alhoewel, reeds zijn vijfde invalbeurt bij ons waardoor het samenspel, evenals zijn buikomtrek, steeds verder toeneemt. Centraal vonden we Teucq, Robben, Boon en Robert terug. Na jaren van eendracht kon er daar dus geen sprake zijn van misverstanden. Alleen vooraan moesten Baerts en Mindombe de klus klaren en hun sterrenstatus verder waarmaken.
-
Ondanks de resem opportuniteiten kunnen we de match toch dopen tot match van de gemiste kans. Niet zozeer de aanvaller die naast besloot, alhoewel. Meen ik daar Peter alleen voor doel te zien wanneer de bal alsnog een luttele 17m naast gaat? Of was het Sylvain die nu eenmaal niet graag te veel tijd of te weinig tegenstanders rondom zich heeft en desgevallend ook proper naast besluit?
Vele voetbalwetten bestaan er niet maar menig atleet gaf reeds de schuld aan kennis omtrent de ongeschreven regel van het deksel en de neus. Was dat deze vrijdag anders, neen, mijn beste, neen. Het ontzetten van een bal in de eigen zestien is kunde en vakmanschap. Een onderlegdheid die wij als Salecianen sporadisch mankeren. Al hebben we het wel tot 4 maal toe geprobeerd. Echter zonder succes. Het leer in onze netten en op achtervolgen aangewezen. 0-1, gebrandmerkt in onze bovenbenen.
Uiteindelijk kregen de talloze kansen toch gevolg en vertaalden zich in concreet doelgevaar. De doorgebroken spits wist alsnog zijn voet tegen het leer te plaatsen waardoor de bal een richtingswijziging ondervond. Jo was perfect centraal alleen voor doel gepositionneerd maar zag de bal toch voor zijn neus, net buiten bereik, voorbijgaan. Moord en brand, reuring en ontstentenis! Weer een kans de nek om. Maar neen, sus uw gemoederen en bedaar, daar is heerschap Boon zowaar. Mooi, haast stiekem, gevolgd en zonder twijfel, zonder complexen, gewoon doelgericht en scherp. Strakke schuine schuiver langsheen het zijnet mooi genesteld. Boon hangt de bordjes weer gelijk en bracht de nodige relaxatie voor de rust.
Eenmaal de rust gepasseerd zou je vermoeden dat de bakens werden verzet, maar neen. We bleven kans na kans maken en kraken. Ongeloof en onmacht maakten zich meester toen net op tijd de verlosser opstond. Peter zag hem staan en legde keurig af. Enig mooi hoe de bal nadien in de linker onderhoek verdween. Geen streep, geen overdreven glorie, gewoon vredig en sereen de bal plaatsen waar hij hoort, zoals het hoort.
Fluitend liet de ketel zijn stoom de vrije loop en Don Bosco ontwikkelde vleugels. Door het mindere samenspel, niet tijdig of eerbaar afleggen bedoel ik dan, vertaalde zich dat niet in doelpunten. Pas bij een prangende fase na de hoekschop kon alweer de goed gevolgde Boon zijn tweede van de avond binnensteken. U had hem moeten zien dames en heren. De bal-aanname was nog beschaafd maar hoe hij zich nadien om de as draaide was gewoon niet meer van deze wereld. Alsof hij de hele match zijn fysieke inspanning spaarde voor die ene actie. Een wervelwind en een streep, dat omschijft zijn actie nog het best.
-
Zodus wederom een broodnodige overwinning, een 6 op 6 die onze trainer toch weer wat ademruimte geeft na de bedrukte sfeer tijdens de bestuursvergaderingen en de net vrij gekomen Peeters die de pascals nog wat hoger duwde. Mooi was ook het tafereel na de match toen de ploeg al vierend in een kring stond. Er werd wat geroepen over Vaders en overwinnaars. Blijkbaar scoort het saleciaanse bloed ook netjes naast het veld.
Volgende week Tervuren. Een geroutineerde ploeg met een befaamde ref op een ijskoud veld waar de wind door merg en been snijdt. Dat terwijl ons doelsaldo gemilderd is tot -7. Kunnen we verder bouwen aan ons fort komende week? Of maakt het schaamrood zich meester en drinken we de kelk verder leeg? Van weemoed of wanhoop kan allesins geen sprake zijn. Don Bosco begint stilletjes aan weer te voetballen en moet traag maar zeker klaar zijn voor de grotere tegenstanders.
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
