|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Duisburg (Tervuren)
|
1 - 3 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Geprikkeld Don Bosco
Deze vrijdag vonden we onszelf weer terug op een eerder bekend tafereel. De wind snijdend, splijtend doorheen de ruggengraat. Kleedkamers gezellig als kleine, donkere leuvense kroegen met douches als etalages opgelijnd. En dan de tegenstand, Tervuren of volgens onze oudere garde Duisburg. We respecteren ze voor hun samenspel, hun ervaring, balgevoel en inzicht. Met hun steevast enthousiaste kapitein, hun kaartdragende neutrale man en de spitsvondige nummer 6 in de voorste linie.
Daarenboven hadden we deze vrijdag wel iets goed te maken. Maar liefst 7 nederlagen leden we al dit seizoen, evenveel als onze overwinningen. Dat was al van 2009 geleden en ook dit seizoen ligt het aan de basis van wankel en onzekerheid in de gelederen. We moesten en zouden de bakens verzetten, het vertrouwen herstellen en de gemoederen sussen.
12 man konden we opbrengen naar de Tervuurse grasmat, of dat was toch onze gedachtengang. Groot was de verbazing dat zelfs Waghi zijn familie zich volmondig op ja zet en toch siert in afwezigheid. Toch wordt het gebaar geapprecieerd en vurig hopen we op een spoedig weerzien tussen Don Bosco en de Waegemansen.
De ploeg bestond aldus voornamelijk uit vaste waarden die vooral in het middenveld overdadig aanwezig waren. Hierdoor mocht Mr. Robert plaatsnemen naast de stomende stier Van Beek. Al het overige bestond uit gekende grootmachten die in volle glorie moesten bloesemen als nooit voorheen. En stralen deden ze.
-
Ondanks ons overwicht in de eerste helft, bleven de bordjes gelijk hangen, elk een schavotje hoger. Onze goal werd niet, zoals verwacht, gevormd door een feilloos afgewerkte kans, een striemende schicht of een allesvernietigende kopstoot. Neen, een eenvoudige defensieve mistast van de thuisploeg lag aan de basis van ons fortuin. Toch moet Heer Boon geprezen voor zijn formidabel inzicht naar positiespel en kunde bij de afwerking toen hij voor de magistrale lob koos.
Maar Duisburg maakte gelijk op hun eigen, gekende en geprezen manier. Vlijmscherpe cross-assist vanuit het middenveld rechtstreeks naar de voorste lijn die aarzelen nooit gekend heeft en simpelweg het leer steenhard in de rechterbovenhoek paradeert. Wim, die eigenlijk pas voor de eerste maal echt kon glanzen, bleef bleek achter.
Aarzelen of twijfelen deden we echter niet. Bouwen op onze vaste waarden en potdicht verdedigen bleek de hymne en in de tweede helft sprokkelden wat we verdiend mogen noemen. Wederom met de hulp van de thuisploeg konden we weer op voorsprong kruipen. Ditmaal stond Ruben attent op de juiste plek. Maar de echte doelkansen bleven ook niet uit. Ruben en Boon lobten beide succesvol tot net voor de lijn waar de glijdende verdediger steeds weer net iets te goed zijn job deed. Ook een slechte laatste controle of te kort komende laatste bal waren schering en inslag.
Ruben legde uiteindelijk de eindstand vast door fenomenaal scherp te counteren. Wanneer hij weggestuurd wordt door Robbe op de linkerflank, zijn verdediger ter plekke laat en aan de doellijn nogmaals uitkapt, waarna hij galant als hij is de bal perfect in de voeten van zijn lucratieve spitsenbroeder plaatst. Deze nam dankbaar het geschenk aan in de hoop dat bij spoedig zijn wederdienst bewijzen kan.
De derde bezoekende treffer ging recht door het Tervuurse hart. Hangende kopjes, gevoedt door mopperende commentaren bezegelden ons lot.
-
Kortom een verdiende zege die verrukkelijk smaakte na zulk een wispelturig seizoensbegin. Maar alles is en blijft relatief. Het recente verlies van onze vaderfamilie Van Gelder treft de voltallige ploeg. Als één man staan we achter onze vaandeldragers en al is het een kleine troost, deze vrijdag was het voor jullie.
Uw verslaggever ter plaatse, V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
