|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
'Don Bosco geredigeerd'
Een spannende week die vooraf ging aan de match. Het sprokkelen van spelers was wel erg vergaand deze week. Pas donderdagavond was de zekerheid van elf man of het veld. Mits een kleine accent-toevoeging, met name 9 man en 2 vrouwen. Maar wat een koppeltje was het. Hun palmares rijkelijk gevuld (eerste damesploeg tienen, belgische selectie,...). Ivo was in de kleedkamer nog opvallend sceptisch maar moest al gauw toegeven dat ook hij onder de indruk was.
Samen vormden de meiden de aanvallende as van de Saleciaanse ploeg. Ze hadden hun voeten in elk van onze goals en ook het beste spel werd door hun frivool combinatievoetbal aangenaam verzorgd. De KUL plaatse hier doortastend maar verlegen voetbal tegenover. Ondanks dat de eerste echte kansen wel voor de thuisploeg waren. Ze kwamen alleen voor doel maar besloten hersenloos op onze doelwachter. Echt veel andere wapenfeiten vallen er niet te vermelden.
Hun goal viel dan ook letterlijk uit de lucht. Een lange bal die zichzelf vleugels zag aangroeien door de dragende rugwind, verschanste vriend en vijand en ook onze keeper. Echt onrust wekte de tegengoal niet op, deels doordat het slechts een gelijkmaker was (onze spits had al voor een voorsprong gezorgd door goed te volgen en het cadeautje van onze gastspeelsters met dank aan te nemen) maar zeker ook omdat het een alleenstaand feit bleek en Don Bosco het beste van het spel bezat.
Onze goals waren allen gebroed en opgezet door onze vrouwelijke gastspelers maar, jammerlijk voor hen, telkens door onze eigen volbloede Salecianen afgewerkt. Twee maal wordt het schot van onze vrouwelijke topspits geblokt en binnengetikt door mannelijke voeten. 1-3 prijkt op het bord maar kan moeilijk menig Saleciaans hart veroveren. Onze invloed op de goals was niet voldoende en we konden vrolijk profiteren van de ervaring en inzicht van de (in totaal 5) gastspelers.
De 0-8 wissen we niet weg met één overwinning. We konden wel vaststellen dat de inzet terug in de ploeg gekropen is. De evidentie vervaagt en maakt plaats voor honger. Honger naar meer, honger naar de top, honger naar het verslinden en het opzoeken van die goals. Het knaagt en drijft ons tegelijk. Onze ziel drijft rond en zweeft onrustig en onzeker tussen de liefde en de leegte. Het is de honger die ons een veilige haven kan geven en ons kan verankeren tussen de topploegen. Als een laatste ster aan de donkere hemel is het onze leiddraad en wegwijzer. Volgende vrijdag serveren wij u Oplinter.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
