|
|
|
|
|
|
|
Sparta Haacht
|
0 - 3 |
Don Bosco
|
|
|
|
|
|
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
|
Het gele zegefier
Elf vrolijke snuiten zij aan zij met liefst nog een snuit of twee op de bank erbij. Dat is sinds 1957 ons streefdoel elke vrijdag wanneer de klok 20u30 slaat. Toegegeven, het lukt ons niet altijd. Maar deze week konden wij met de nodige invallers toch 13 kwabbernoten sprokkelen die het Wespelaarse chirofeest extra klank bijbrachten. Groot was evenwel onze verbazing toen onze kleedkamer reeds bezet bleek door een even enthousiast als gekend elftal, het Rekencentrum. We zijn op zich wel wat fans gewend, maar een voltallige ploeg die het lef heeft om tot in de kleedkamer onze kunsten te komen bewonderen, is ook voor ons een volgende, daarom niet ongewenste, stap.
Enige duiding later bleek dat niet enkel onze agenda-man tot de stervelingen behoort. Een schoonheidsfout van de thuisploeg of tweede bezoekers, de goden mogen het weten. Groots als ons hart schonken we de onfortuinlijken onze outfits zodat een intern rekencentrums duel mogelijk werd. U leest al tussen de lijnen dat dit enkel mogelijk was door de aanwezigheid van onze nieuwe uitrustingen. Want inderdaad, het rood Kessels gevaar is niet meer. De tijd van de gele muur is gekomen. Met de zwarte wolf brandend op de borst, het Saleciaanse embleem schitterend aan het hart en de trotse sponsor breed over de kas. Nieuwe, glanzende shirts. Vergezeld van hygienische douchesletsen, verwarmende bodyheaters, strakke shorts, elegante sweaters en een vat vol liefde. Zonder het te beseffen, verloren de Haachtse Spartanen meer dan waarschijnlijk daar reeds de match.
-
Want Redbull geeft vleugels, dat weten elkeen. Maar wat gezegd van een jonge bende halfvolwassen dertigers die fier als een omgevallen gieter staan te schitteren in hun nieuwe zwartgeel. Neen, geen haar op ons hoofd dat de ontmaagding van onze pracht dacht te laten samengaan met een tegendoelpunt, laat staan een nederlaag. Daarnaast vierden we de terugkeer van mening invalide gewaande topspelers.
Zo was daar heer Langone. Die met een nieuwe vizier scherper dan ooit tevoren snedige counters pareert en defensieve weelde etaleert. Een man die ondanks de continuiteit van zijn werkdag alsnog de voetbal een plaats geeft in zijn agenda. Vier die heer.
Maar evenzeer de jongste Taverniers was opnieuw van de partij en het moet gezegd, hij stond scherp. Vergeef mij de mentale erosie eigen aan het vaderlijke bestaan, maar zo goed en frivool als dat veulen galoppeerde in de spits of op de flank had ik Bjorn niet opgeslaan. Blijf blessurevrij en jouw parelmoeren voetbalseizoen spreidt zich gewillig voor je uit Bjorn!
Daarnaast maakte ook onze rechtschapen, verse sponsor Donders zijn wederopstanding. Met de pink nog scheef en de laatste pleisters nog intact. U vraagt zich af of dat wel gaan ging? Dokters die melden dat het plooien en buigen van de pink tot het verleden behoort, verslikten zich in de koffie bij zijn gebalde vuist na zijn loepzuiver doelpunt. Wanneer een wederopstanding gepaard gaat met het upsmukken van statistieken, besef je pas hoe groots het fenomeen is dat je aanschouwt.
Ook de thuisploeg droeg haar steentje bij met het vergrootsen van de avond. Speciaal voor de gelegenheid brachten zij iets meer dan 2000 jongeren op been om met opzwepende beats en gesynchroniseerde autoalarmen de avond nog meer allure bij te brengen. Een prachtig initiatief dat wij alleen kunnen bejubelen. Dat de schaarse kledij eerst nog de mentaal jongsten onder ons wist af te leiden, deed een tot in de puntjes uitgekiende afleidingsmanoeuvre vermoeden. Maar eenmaal de beats over het veld stroomden, werd de werkelijke grootsheid van de thuisstunt een feit. Voetballen met sfeer, daar weten ze in Wespelaar wel iets van af.
Niet alleen de omgeving maar ook hun bank straalde van gezelligheid. Als bescheiden cafeploegje koesteren wij elke ziel die zich supporter durft noemen en een welgemeende kudos en nederige appreciatie is dan ook op zijn plaats voor een ploeg waarvoor de dug-out te klein is om hun vaste volgelingen te huisvesten.
-
Dat anderhalve pagina het begin van dit artikel en de eerste feitelijke beschrijving van de match zelf scheiden, bewijst alleen het ware aandeel randanimatie die deze vrijdag overheerste. Tussen de lijnen stond onze ploeg als een rots. Volgens de heupsukkelende gelegenheidsdoelman mocht het allemaal wat sneller, stonden de pionnen te vaak stil, lagen de ruimtes voor het grijpen en was het een behoorlijke saaie bedoeling voor de rust. Midden op het veld aanschouwde ik vooral goed samenspel tussen oud en nieuw met op de juiste momenten een frisse combinatie die ons gevaarlijk dicht bij de openingstreffer bracht. Robbe op zijn flank met een voorzet waarna de strakke schuiver een dikke meter naast gaat. Schot uit de tweede lijn en hoge druk die tot stilstaande fases leidde. En uit een van de hoekschoppen kwam dan ook het eerste doelpunt. Mooi afgelegd door onze doorwinterde topspits en zonder aarzeling in de netten geduwd door de niet meer zo onbekende, Taverniers pupil Maarten. Ook de tweede treffer was een product van antieke grootheid en juveniel talent. Ditmaal middenvelder Robert langs de zestien met een keurige voorzet en Daan die het projectiel waarde geeft met een welgemikte trap. Met nul-twee de rust in, we kenden reeds hardgekooktere tijden.
Smachtend naar meer werk tijdens de rust, zag heer Teucq zijn wensen vervuld tijdens de tweede helft. De thuisploeg vond dat geel feestje maar welletjes en begon vrolijk vrijend te combineren op de mat. Hun kansen bleven dan ook niet uit. Maar jong en onbesuisd, in tegenstelling tot wat hun fysieke verschijning soms deed vermoeden, besloten ze over of onvoldoende scherp zodat onze doelwachter de angel uit de aanval haalde. Zoveel aanvallende weelde en inzet resulteert automatisch in een uitgedunde achterhoede. Dat wij hieruit slechts een bijkomende treffer wisten te puren, wederom op een stilstaande fase trouwens, zal ongetwijfeld tijdens de komende matchbespreking uitvoerig gefileerd worden. Kansen genoeg nochtans. Bjorn of Robert hun linkers hadden beter mogen doen en ook de jeugdige invallers bevonden zich meermaals in uitstekende posities. Het wezen zo. En op zich, wie de achterdeur goed weet te sluiten, heeft aan enkele stoten reeds genoeg om loszinnige winst rond te spuiten.
-
Genietend van de zacht regelbare waterstraal verneem ik later in het kleinste, Haachtse kamertje dat menig teamgenoot voetschimmels produceert en leer ik over Oost Vlaamse provinciehoofdsteden waarin menig mannin haar ondersteuning afzweert. Of hoe nieuwe sletsen en geplande, Gentse feestactiviteiten garant staan voor een stralende toekomst. Het zaadje in de petrusschaal is deze vrijdag zonder enige twijfel succesvol geplant. Nu hopen dat er een ware cultuur ontstaat.
Uw reporter ter plaatse,
T.B.
|
|
|
|
|