|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Berg Op (Kampenhout)
|
1 - 1 |
Don Bosco
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
Don Bosco ploetert
In de donkere, Kampenhoutse bossen ritselt er iets in het struikgewas. Menig weldenkend en zelfovertroffen man kraakte zijn hersenknokels reeds meermaals om het Kampenhoutse euvel te overmeesteren. Een man is slechts alleen, hij is zwak en kwetsbaar in de kille leegte en de trefzekere uithalen van het hedendaags bestaan. Pas wanneer hij zich verenigt en als groep voor dezelfde doelen kiest, ontspringt er iets, ontstaat er een vonk, een vleug van de geboorte van grootsheid. Berg Olympus brandt in het Hadesvuur met strijdende titanen als belagers, geen man, geen god, neen, enkel een team van omnipotenten kan zulke kwelling keren en ook deze vrijdag stond dat team paraat.
Het vroeg bergen werk om elf zielen te sprokkelen in de Hagelandse visvijvers. Maar zoals het vaak ook op zaterdagavonden is, zo lang we lang genoeg hengelen, bereiken we de hogere vlaktes van voltalligheid. Zodus 8 gekende stakkers en drie parelende meerwaardes luisterend naar namen als Teucq, Barry en Maxim. De 1 een ouderschapsdeken, de ander een veulen in het veld maar elk met pracht en praal.
Jammer dat de thuisploeg daar in de modderpoel slechts 8 vrolijke guiten tegenover plaatste. Teken voor onze gezapige tackle-aar om het hoge pad te kiezen en zijn volslanke zelf in de zwart-wit-gestreepte tenue te steken. Arne De Nies bij de tegenstanders, voor 80 minuten? Recept voor een pikante vrijdagavond als je het mij vraagt.
-
Truth be told, Don Bosco heerste de volledige eerste helft. Kansen als eieren zo groot hingen aan de bomen. Maar Jantje zag ze niet. En als hij ze dan toch bemerkte, lag overhaast of onzekerheid aan de basis van besluiteloosheid. Woody had het leder maar beheerst binnen te tikken, Regi had zijn kristallen voeten maar gewoon tegen de bal te plaatsen, Ceusters had slechts moeten kiezen voor de controle en de plaatsbal in plaats van de volley op de inworp.
Zelfs met missers in getalen als perzen over de bergkam, dan nog stond Don Bosco mooi te prijken bovenaan het scorebord. Maxim nam zijn verdediger mooi te grazen door ervoor te komen en de voorzet parmant binnen te koppen. Een voorsprong die we beter uitdiepten om de drie punten veilig te stellen. Op zich mocht dat geen probleem vormen, de thuisploeg was nergens en in onze gelederen liepen voldoende scoorgrage haantjes.
Allen stonden ze te springen om de terechte penalty om te zetten en zo de bordjes te verdubbelen. Uiteindelijk nam Maxim, de spits die ook de penalty uitlokte, zijn verantwoordelijkheid en zocht hij de stip op. Tot op heden zoeken Kampenhoutse onbekenden naar de witte bol in het struikgewas. Persoonlijk deed het me terugdenken aan Jaap Stam. Penaltys over jassen, dat was zijn flexi-job als mijn grijze cellen me niet in de steek laten.
Gelukkig wist er wel iemand een tweede Saleciaanse goal te maken. Jeroen Mertens dames en heren. De man die egocentrisme lichaam geeft en zichzelf vaak boven het gezamenlijk doel stelt, en met reden. Zijn etalage van kunde en perfectie doet ons allen vaak genoeg verstommen en enkel op onze helderste dagen weten we als team uit Jeroens schaduw te treden.
Dus heer Mertens deed what had to be done. Behoedzaam doch schalks nam hij het heft in handen en met een listige steker verschalkte hij de uitgekomen doelwachter. Prachtig doelpunt, net langs het zijnetje, in eigen doel. Bordjes gelijk zonder dat Jelger zijn handschoenen al eens nuttigde. Oh excuseer, Arne krulde zoekend naar de winkelhaak ergens diep in de tweede helft. Een eitje dat geplukt werd natuurlijk en desgevallend wel reeds enig werk voor onze zeer beheerste doelwachter.
-
Zodus een gelijkspel dat eigenlijk altijd een voltreffer moest wezen. Toch geen haan die kraaide of een kop dat hangen ging, de sfeer was namelijk voortreffelijk te noemen en met een warme muts en een blij gezicht fonkelden de lichtblonde duvels op het volhouten meubilair. Daar waar grote dorsten niet gekend zijn, Agrums niet geleverd worden en enkel het glas niet donkerbruin kleurt, daar floreert vlaamse folklore op een vrijdagavond. De afwezigen hadden ongelijk.
Uw verslaggever ter plaatse.
B.T.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
