1
2
 
D
A
 
 
S
S
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
S
S
 
 
1
 
 
S
S
 
1
 
 
 
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
A
A
 
 
 
 
 
S
S
 
1
 
 
 
 
 
 
 
 
S
S
 
 
1
 
 
V
S
 
1
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
D
D
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
S
S
 
 
1
 
 
S
S
 
 
 
 
Wedstrijddag
Kunstgras
Doorgegaan
24 nov 2017
Nee
Ja
 
Thuis
Bezoekers
 
Duisburg (Tervuren)
1 - 3
Don Bosco
 
 
Wedstrijdverslag
  (Klik hier voor de aanwezigheden)
  Recordmeister

Groots en ongezien zijn de prestaties van ons kampioensploegje deze laatste tijden. Uitpakken met een 18 op 18 is reeds ongezien en daar nog drie punten aan toevoegen, tegen een tegenstander van kaliber en zelf met een onuitgegeven elftal, doet vermoeden dat er majesteit in de lucht hangt.

Op bezoek in Duisburg stond de onzekere Teucq tussen de palen, de jongste Van Gelder centraal van achter, kersverse Waldo en zowaar doelpuntenmaker Robin op de backs en veulen Lemmens met paradepaard Robben op de flanken. Wanneer Sylle zijn spitsenplek weer inneemt na de blessure en Robert de bank en desgevallend zichzelf verwarmt, moet u enkel nog de klassiekers op de centrale posities invullen om onze opstelling compleet te maken.

-

Iedereen weet dat Duisburg en te duchten ploeg is, zeker in Tervuren. Ze zijn geduldig, hebben lopend vermogen en kunnen een deftige doorsteekpass spelen. De eerste helft tekende zich dan ook met voornamelijk middenveldspel dat slechts sporadisch een kansje liet ontwikkelen. Schuchtere pogingen van onze spitsen of gevolgde middenvelders. De oplettende supporter zag zelfs Robin wederom zijn kans gaan, echter zonder succes deze vrijdag.

Maar ook onze doelwachter moest zich voornamelijk warmen met de heerlijkheden die op de bank terug te vinden waren. Arm in aantal, de prikken van de thuisploeg. Jedoch dodelijk efficient. Een steekbal in de diepte langsheen de zijlijn, het naar binnen snijden van de doorgelopen spits en de onzekere ingrepen van de verdedigers maakten Teucq kansloos bij de 1-0. Onmiddellijk ook de ruststand.

Enkele tactische ingrepen kenmerkten de aanvang van de tweede helft. Sylle zou meer zone dekken, gesteund door beide flankspelers. We lieten ze dus meer komen, tot iets voor de middenlijn, om dan resoluut alles vast te zetten, te drukken en te counteren. Zowaar bleek het de sleutel tot succes. We snoepten de bal af en counteren vlijmscherp en pijlsnel, of teerden op persoonlijke, prachtige acties van Dies of Matthi om de tegenstander horendol te drijven.

Natuurlijk bracht deze ommekeer niet alleen averij voor de thuisploeg maar ook een resem aan kansen voor het Saleciaans plezier. Matthi controleert Dies zen pass enig en plaats de bal buiten bereik van de doelwachter in de netten. Vincent breekt door langs de rechterzijde maar blijkt te egocentrisch wanneer zijn schot vanuit een te scherpe hoek logisch in het zijnet gaat. Wat later brengt Dies de bal voor, Vincent verlengt al koppend, Ruben duelleert het leder richting doel waar Sylle de verdediger te snel af is en de voorsprong verzekerd. Erop en erover in slechts een tiental minuten. Vanuit het boekje zouden de kenners zeggen.

Toch was het Robben die de kenners lik op stuk gaf. Heersend op zijn flank spitsten zijn oren zich in de wind. Ver op de andere flank vroeg Robert namelijk het leder. Robben keek, hij zag een 50-tal te overschrijden meters, een half dozijn tegenstrevers bezetten de gevarenzone. De druk op de bal vergrootte en Robben wapende zijn linker. De bal ging strak, scheerde het gras, ontweek de tackles en liet monden open vallen. Dat Robert het leder controleert en binnen plaatst is marginaliteit in de marge. Wat een pass. Wat een pass! Grootmeesters oefenen jaren, neen, carrieres op zulk een meesterwerk. Stijn Robben legt ze op de mat op een gewone vrijdagavond.

-

De derde treffer brak de Duisburgse veer en Don Bosco had zijn schaapjes op het droge. Dat Ceusters zich daarna stevig onpopulair maakte met een sliding tackle, gevolgd door blessure van de tegenstrever, verdient toch ook zijn zendtijd. Had hij eerst de bal? Ja, dat was wel duidelijk. Had hij daarna ook de man? Ja, dat maakte de tegenstrever vocaal wel duidelijk. Een ingreep waar we met onze waarden niet achter kunnen staan. Bij een 1-3 voorsprong moet behouden gespeeld worden, niet alleen voor de score maar tevens voor het lijf en lede.

Zoals menig molenaarsdochter wel eens spreekt: graantje bij graantje krijgt de hen de krop vol.

Uw verslaggever ter plaatse,
B.T.