|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
Don Bosco
|
8 - 1 |
Berg Op (Kampenhout)
|
|
|
| |
|
| |
(Klik hier voor de aanwezigheden) |
| |
6de speeldag
Het weekend van 20 oktober, don bosco heeft er iets mee. Een jaar na de vernedering van Gercey, besluiten 19 blauwbloezen om diezelfde cijfers nogmaals over te doen. Het werd een onverhoopte gala-avond en de uitslag op zich bevat reeds alle superlatieven.
Een overaanbod van spelers maakte de opstelling tot een heuse rekensom. Met dank aan het puntensysteem dat in een ver veleden door de grijze cellen van onze webmaster geconcipieerd is, kregen we twee maal elf efficiënte killers op het veld. Al sprong er daar één van in de kijker.
Reeds drie matchen stond hij zo droog als een kurk en ook in de eerste helft kreeg hij de bakens niet verzet. Vincent speelt in de loop van Ruben die de bal voorlegt. Alleen voor de goal, in de kleine carré en zonder keeper, de uitgelezen kans om de bal alsnog naast te plaatsen. Als hij na een half uur een even grote kans de nek om wringt, besluit hij de bank te verkiezen om ander talent te laten floreren en zelf tot bezinning te komen. Een uitstekende keuze zo blijkt, want na de rust schudt Joris het juk af door tot twee maal toe mooi af te werken.
Openen deden we echter al veel vroeger, op een knaller van Matthias die zich langsheen de vingertoppen van de keeper en de binnenzijde van het doelhout lekker nestelt in de netten. Enig afstandsschot dat net zoals de bal simpelweg mokerhard was. Jelger moet gedacht hebben: 'dat kan ik ook'. Niets is minder waar natuurlijk maar door de onkunde van de bezoekende doelman wordt de gekraakte fladderbal alsnog een verdubbeling van de voorsprong. Zoals ze wel vaker zeggen: 'in het land der blinden is de éénoog koning'.
Iets later tapte de heer Teucq wel uit zijn favoriete vaatje. Op doorzetting, inzet, een vleugje techniek en grinta heerst hij in de lucht op een indraaiende corner van Peter. Een fraaie kopgoal die ons nog voor het half uur in een comfortabele zetel zet. Uiteindelijk maakt Ruben nog voor de rust de duidelijke 4-0 door als een echte Torres flitsend op de bal te zitten en de verdediger en keeper koudweg op snelheid pakt.
Een verrassende tussenstand moet gezegd. We kennen Kampenhout van solide en secuur voetbal. Dat zagen we deze vrijdag ook wel terugkomen maar eens in de zone van de waarheid ontbrak het hen aan slagkracht. In het middenveld werd wel mooi gevoetbald en waren harde duels nodig om het overwicht te bewaren. Met hun balvaste middenvelders en schuchtere doelpogingen waren ze echter niet opgewassen tegen onze weelde aan wisselspelers en vers bloed in alle linies. De afstraffing zette zich na de rust dan ook genadeloos verder.
Joris bevrijdde zich met twee goals en ook Robbe nam zijn doelpuntje mee door zijn knallende linker te laten spreken op de bruineveldse speelterreinen. De keeper zag de bal, net zoals Robbe zelf, niet eens vertrekken. Tussendoor had ook de kersverse papa Arne zijn goal geclaimed. Toch moet het enthousiasme getemperd. De uitermate teleurstellende voorzet van de rechterzijde werd misschien wel door de bezoekers in eigen doel gewerkt, in de huisregels staat klaar en duidelijk dat we het als goal noch als assist kunnen rekenen. Het jeugdig en ontwapenend enthousiasme van de dolgelukkige Arne deed echter menig Saleciaans hart smelten. Als hij later die avond nog besluit een rondje te trakteren op zijn kersverse, huishoudelijke ketting, kunnen we niet anders dan die knaap alsnog een assist mee te geven. Proficiat Arne.
Enkele invallende verdedigers vonden dat ook zij meer aandacht verdiende. Robin is het beu om steeds weer te gaan tot die vaste waarde en besluit zijn gebrek aan ervaring te etaleren met een raszuivere penalty-overtreding. Dat is één zijde om het te zien. De objectieve supporter zal stellen dat zijn hart bloede voor de verloren Kampenhoutse vrijdagavond en de gebrekkige etalage van Wim's kunde. Zo geschiede, de eerste penalty van dit seizoen. Wim voelt zijn vingers momenteel nog tintelen van het balcontact en vrouw noch kinderen konden voldoende troost bieden voor de gemiste redding. De nul niet gehouden, volledig aan zichzelf te danken natuurlijk.
Op het eind werden nog vervlogen herinneringen bovengehaald over veteranen en lokale competities. Het deed ons mijmeren naar voetballegendes van weleer zoals Luc, Rudy's en nog zovelen. Een gelegenheid voor Frans om zijn intellectueel vermogen als scheidsrechter aan te wenden. Hij floot wederom een dijk van een match die ondanks de zware cijfers de volle 80 minuten fair en correct bleef. Een niet te onderschatten verdienste van de niet onderschatbare voetballegende die we elke thuismatch met zoveel plezier mogen ontvangen.
We zien elkaar weer in Evere. Waar het jonge spitsenduo ons al vaker op de knieën kreeg. We zitten in een flow, zal dat voldoende zijn om ook in het Brusselse met drie punten naar huis te keren? De jeanekes boys vs Don Bosco, een verleidelijke affiche.
V.R.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
