Eindelijk ons eerste punt tegen VK Rode.. Wat een galamatch had moeten worden, resulteerde in een bitsige wedstrijd.. Don Bosco begon goed aan de match en combineerde als nooit te voren. De flanken werden goed gebruikt en er werd snel, soms iets te snel, de diepte gezocht. Op het middenveld was Don Bosco zeker niet de mindere en de trage verderdigers van VK Rode stak Jelger in zijn achterzak. Toch was het, tegen de gang van het spel in, VK Rode dat op voorsprong kwam. Vincent liet zich (foutief) te bal ontfutselen en voor we het goed besefte stond het al 0-1. Don Bosco was niet echt aangeslagen en ging op zoek naar de verdiende gelijkmaker. Maar dan moet je ook de kansen afmaken... Vincent kraakte zijn schot, Robbe schoot onbesuist over en Benoit trapte langs. Als de goal niet aan de ene kant valt, dan maar aan de andere kant.. En jawel, Wim kon de raar kronkelende bal niet klemmen en de goed gevolgde "spits" maakte er onverdiend 0-2 van. Het spel werd bitsiger en resulteerde in een psychologisch spelletje. De mondige VK Rode-spelers hadden hun grote mond meegebracht en reclameerden en zaagden dat het geen naam had. De immers altijd zelfbeheerste en koelbloedige Jelger incasseerde nog een elleboogstoot, vanbinnen in kookte het maar ook hij wist dat zijn moment de gloire nog moest komen.. Met geslepen messen ving de 2e helft aan. Don Bosco was heer en meester en dwong VK Rode terug op hun eigen speelhelft. Een goedrekende Jacira rekende zo maar eventjes uit dat Don Bosco 84% balbezit had, Regi hield het bij 83,9%. Wie er nu gelijk had, laten we dan ook in het midden... Mooi en technisch was het allemaal niet door de kleine irriterende foutjes van de tegenstander. Op het middenveld kende Don Bosco zijn gelijke niet en ging met een bewegelijke Rudi voorin opzoek naar de aansluitingstreffer. Het was echter Matthias die de goalen aan zijn voet had: 2x alleen voor de keeper maar 2x armtierig geschoten. De tijd tikte verder maar we wisten dat het er nog in zat. Een goede uittrap van Wim belandde in de voeten van Benoit, via Rudi ging het naar Matthias en tot bij Jelger en jawel BOEM binnen 1-2. Jelger haalde zijn gram! Nog 10min te gaan... Het potje begon over te koken bij de kale knikker van VK Rode. Met veel geste balde hij een vuist naar Matthias en met evenveel schrik stapte hij weg toen Matthias de legendarische woorden uitsprak: "Moete rakken hemme je!" In een spannende slotfase kregen we toch nog recht op wat we verdiende. VK Rode bezweek onder de druk en na geharrewar belandde de bal bij Ivo, die in de draai de 2-2 vastlegde.