Weer de drie punten thuis kunnen houden, we zijn stilletjes aan bezig aan een mooie reeks. de wedstrijd werd gemaakt in de eerste helft. we moeten eerlijk zijn, het rekencentrum was maar met tien. maar toch toonde we mooi spel. de combinaties waren er, de kansen en de druk ook. een dichte verdediging, een lopend middenveld en een attente aanval met voor de gelegenheid zelfs onze voorzitter als diepe spits. hij is en blijft een all-round-speler. de eerste tik was tegen het spelbeeld toch voor don bosco. een bizarre fase waar twijfel van overtreding in zat, leidde tot een voorzet die de regels van het buitenspel betwiste. de spits bleef kalm en don bosco keek een 1-0 achterstand recht in het gezicht. zoals elke grote ploeg knokte we terug. de druk langs de flanken met links een koele, beheerste benoit boon (dra een vaste waarde in onze ploeg) en rechts een snelle vincent. dit met de snelle jelle en de kalme ivo in het centrum. druk zorgt automatisch voor kansen, zo bleek rond het half uur. rekencentrum werkte een voorzet slecht weg en ruben zag zijn kans. snel en effici?nt in de hoek. don bosco ging door op zijn elan, doorheen het middenveld werd vincent aangespeeld, het flankje af, het doek en de borstel bovenhalen en hij schilderde de bal keurig op jelger zijn mooi ingelopen hoofd. een kopbal om u tegen te zeggen, een parel in de kruising. de 2-1 was de ruststand. de tweede helft was er ??n van gemiste kansen. vooral voor ons, af en toe voor het rekencentrum. de dichte verdediging van don bosco, af en toe geholpen door het middenveld, kon een tegengoal vermijden. benoit boon zag een reuzekans om zijn reputatie nu al vast te leggen maar koos voor de open hemel. moet je ook maar kunnen natuurlijk. ook ruben, jelger en vincent hebben met de haren in het hoofd gestaan. de laatste vijf minuten werd achteraan een muur opgetrokken die als een rots boven water geen kik vertoonde. een verdiende overwinning, fel bevochten met harde duels en overgave. een wedstrijd die spannend bleef tot het eind. daar doen we het voor.