Van in het begin zat onze honger naar een overwinning er dik in. Het zal misschien aan de geur van een prille lente gelegen hebben of het feit dat er schoon vrouwvolk naar ons stond te kijken. Op enkele bliksemsnelle counteraanvallen van Boerenbond na speelde de hele wedstrijd zich af op hun helft, tot grote frustratie van de enige Boerenbonder die er zin in had. Nl, de spits. Deze man voelde twee helften lang de hete adem van een alerte verdediging in zijn nek en kwam nauwelijks aan kansen toe. Boerenbond speelde traag op een traditioneel traag veld, wat schaamteloos afgestraft werd door een (bij gelegenheid?) verjongd team dat bijna elk duel won. Het regende doelkansen voor Don Bosco, zelfs voor de verdedigers die al vaker tot de 16 mochten toetreden. In de slotseconde kon Boerenbond er nog een eretreffer uit de brand halen met een magistrale lob die niemand had verwacht, zeker Rudi V niet.