Waarde Salecianen, Reeds een decennium bezit ik het privilége om het woord te mogen nemen tijdens ons gezapig nuttigen van dranken en spijzen op het seizoenseinde en toch is het gevoel dat mij ditmaal bekruipt uniek en enig in zijn soort. Een gevoel van overtuiging en ja, zelfs van een gerust gemoed. Want wij Salecianen, wij weten wat onheil is! Wij bezitten als geen ander de kunde om last-minute wijzigingen en onverwachte twists en turns op te vangen en als een watergevulde boksbal na elke inslag weer onze parmante vorm te omarmen. En na jaren van gebeuk en woest geweld die meedogenloos inhamert op onze steeds verder eroderende olifantshuid, bevinden wij ons nu in een oase en zachte moedersschoot waarin we ons rusteloze hoofd neerleggen. Want heren, beseffen jullie dat wij in 2023 geen enkele match forfait meer hebben gegeven? Sinds het bestuur de toptransfers van Joris Donders, Rick Verhaeven, Antonio Strangio en Tony Langone afrondde, zijn onze numerieke statistieken skyhigh te noemen. De focus van onze ploeg verschuift van het geexciteerd speuren naar spelers naar de frivoliteit en gelukzaligheid die het voetbal weet te schenken. Onze grootste zorgen worden nu opstellingen, looplijnen en natuurlijk voor de knaapjes onder ons: het weerbericht. Realiseert u zich wat dit betekent vrienden? Beseft u wat er mogelijk is wanneer namen als Ceusters, Robben, Van Beek of Bary de spelerslijst sieren en er strategische meesterbreinen als Taverniers de pionnen ook nog eens positioneert? U denkt aan roem, u droomt van wolken. Heren ik zeg u, laat achter de voetballer die u geweest bent en wordt de grootsheid waarvoor jullie allen geboren zijn! In ons, hier samen, schuilt een ongeziene kracht! Natuurlijk borrelt het hier in deze kamer van onvervalst voetbaltalent, dat staat buiten kijf en is ondertussen al lang en ver buiten ons Hageland gekend. Maar het betreft ons geheel vrienden! Onze mogelijkheid om samen voor hetzelfde doel te kiezen en zo onze som der delen groter te maken dan ons geheel! Die verbondenheid, éénmaking. Vrienden, ik voel ze! Ik voel ze al zwetend in de buitensauna tijdens de opgietsessie, ik voel ze al scheurend doorheen de bochten in een kart al genietend van Wouters achterzijde, ik savoureer ze tijdens de derde helften die steevast de onze zijn! En vrienden, de komende jaren zie ik ze schitteren en verspreiden als een wild geslagen zwammenkolonie die de onbewaakte bossen van Vlaanderen tot de zijne maakt! Laat deze zaal een ware petrischaal zijn, waarin wij onze cultuur vanavond laten floreren! Dus heren, zijn wij simply the best? Better than all the rest? Ik laat het antwoord over aan elkeen van jullie maar weet dat hetgeen ons bindt veel verder rijkt dan de bal die wij van voet tot voet laten gaan. Dus kijk links, rechts en voor u en smeedt samen die band die ons zo typeert. Voorbij voetbal, voorbij ontspanning, voorbij de frivoliteit, tot aan de vriendschap en de onderlinge devotie, ja, adoratie, die we jegens elkaar ervaren en die onze ploeg katapulteert tot één van de grootsten in de post moderne Belgische geschiedenis. Misschien niet de grootste in resultaten, misschien niet de grootste op het klankbord van de Belgsiche sport, neen. Maar wel de grootste hier, in ons altijd kloppend hart, voor elkaar, voor de ploeg en voor de vrijdagse pot voetbal die het verlangen naar onze éénheid kleur geeft. Heren, deze avond heffen wij het glas, en wij heffen dat op DON BOSCO!