Don Bosco etentje 05/2019 Heren, Aan mij de eer om dit mooie seizoen te kadreren voor jullie allen. Een seizoen van parmant voetbal en oogstrelende resultaten. Wij Salecianen kweekten een kwalijke traditie die we ook dit jaar niet achterwege konden laten. Namelijk het verliezen van de eerste wedstrijd. Wie hier aan tafel herinnert zich nog de wedstrijd tegen Duisburg in het seizoen 2012-2013? Enkelingen waarschijnlijk. Het was dan ook de laatste maal dat we de openingswedstrijd wisten te winnen. Met een mooi resultaat mag ik toch melden, een 3-0 meer bepaald, na een hattrick van onze gouden stier. Maar pijnlijk, snijdend en knagend is mijn gevoel wanneer ik 6 jaar terug moet in de krochten van mijn brein op zoek naar een winnende openingsmatch. Aanschouw dan ook mijn vurig pleidooi om het volgend jaar beter te doen. Want vrienden, eenmaal vertrokken kan Don Bosco het best omschreven worden als een allesvernietigende pletwals die kritiek noch weerstand dulden zal. Sta mij toe enkele namen te noemen. Thor, Sparta Haacht, Derde Wereld Boys, Rekencentrum, Duisburg,… Namen u allen wel bekend, namen u allen wel gevreesd. Wel recht uw schouders vrienden, één voor één legden we deze omnipotente tegenstanders over de knie dit seizoen in een allesvernietigende overwinningsreeks van de volle 20 wedstrijden. 20 ongeslagen wedstrijden na elkaar. Kijk diep in uzelf vrienden en besef. Dit is uniek! Met gebalde vuisten en een smakelijke glimlach op het aangezicht paraderen wij dit seizoen dan ook tussen de grootsten van Europa. Billboards en aanplakbiljetten met onze naam, en terecht! Vol onmacht tracht ik voldoende klemtoon te leggen op een prestatie zo tellurisch als de onze dit seizoen. En u ziet aan mij, ik richt mij hier tot jullie allen! Jawel! Tot één ieder van jullie hier aan tafel strooi ik mijn lof. Samen, bereikten wij wat onze voorgangers hun leven lang najoegen. Maar mijn vreugde kent hier slechts zijn ontkiemen. Verrassend? Zal u wellicht opperen. Was ons seizoenseinde dan geen in mineur waar een verwachte bevestiging op zich bleef wachten? Neen mijn vrienden! Toegegeven, we verloren 3 van onze laatste 4 matchen. Maar projecteer onze resultaten over het geheel en stel vast dat we met 5 verliesmatchen op 30 ontmoetingen eenvoudigweg prachtige resultaten op tafel leggen. We behaalden maar liefst 63 punten. Wat een evenaring is van KRC Genk dit seizoen in de reguliere competitie. En met een doelpuntensaldo van +41 hadden wij de onbetwiste, terechte kampioen geweest. Cijfers als parelmoer op het vers gesneden gras. Vergulden getalen gegrift en vereeuwigd in de stenen schriften die de geschiedenis en zodoende ook de toekomst bepalen. Maar er is meer. Mijn vrienden, er is meer. Diep in mij brandt een vurig verlangen meer dan ooit. Een onverwoestbare hoop en een geloof in wat hier voor mij aanwezig is. Voor het eerst in jaren sta ik hier voor jullie als een onbevreesd individu die de toekomst leest als een emendatie van ons verleden. Ik zie een wind, een zomerse, jeugdelijke bries die zacht doorheen de lange rok van de jonge deerne mij een glimp gunt van de pure schoonheid die me te wachten staat. Jawel mijn vrienden! Vol overtuiging opper ik vanavond dat wij het volgend seizoen nog beter kunnen doen! We maakten dit seizoen dan ook kennis met een aantal nieuwe pigmenten die onze kleurrijke fresco nog verder perfectioneerden. Ik denk aan Simons, Barrys en kompanen. Maar ook een wederopstanding van coryfeeën die hun ster oppoetsten en maken dat ze harder fonkelt dan ooit te voren. Ik denk aan Mertens, ik denk aan Baerts. Allen extra kruiden die in de wieg van onze ploeg welig zullen floreren. Het is in ons warm bad van liefde, bekroond met dit diep deugddoend diner, dat mijn vreugde welig tiert. Meer dan een bal bespelen met de voeten, bespelen we elkeen de snaren van elkanders hart. Om zo een melodie te koesteren die ons als een bladwijzer de weg wijst doorheen ons bestaan. Wat we bezitten en wat zo vele anderen verlangen is niet alleen de kunde van het voetbal maar vooral de pracht van onze vriendschap die onze jaren, onze ega’s, onze nakomelingen en onze tegenslagen steeds weer overwint. Zeer graag hef ik met jullie dan ook het glas. Dat de glorie die ons bevallen zal mag nagalmen tot in de bordelen van Rome. Dat de grootsheid die wij zelf bij elkaar zullen spelen zijn weerklank kent in ieders hart. Op ons, op Don Bosco en op wat komen zal!