<b>De bruine kroeg waar voorheen die mooie treurwilg stond</b> Winnen op het veld in Moorsel is een hersenbeeld dat enkel de doorwinterde rotten van onze ploeg kunnen bovenhalen. Op papier zag het er nochtans veelbelovend uit. De grote namen stonden op het bord. Gouden schoenen, panna-bekers en potentiele grootmeesters melden zich present. Door de blessures van vorige week moest invaller Much de gelederen versterken om aan elf te komen. We kozen wederom voor een 4-5-1. Een opstelling die ons achteraan slagkracht gaf maar ons vooraan slechts beperkte aanwezigheid gunde. - Met gelegenheidsspits heer Lemmens bleek het al snel een onbegonnen zaak om in de voorhoede voet aan de grond te krijgen. Zeker gezien de thuisploeg 4 man in de achterhoede hield. Daar stond tegenover dat de thuisspelende verdediging geen antwoorden vond doordat al hun krijgers vertoefden in ijzersterke dekking. Het spel van de eerste helft reduceerde zich dan ook tot lange ballen die we eruit haalden en middenveldpassing die stokte door de druk van de thuisploeg. Kronieken van een brilscore waren het. Toeval is het niet te noemen wanneer de meest blinkende voeten van ons allemaal deze tendens doorbreken. Ceusters zet een vlijmscherpe counter op en maakt hem dan ook zelf af. Het enige wapenfeit in de eerste helft (van ons, maar ook van de thuisploeg) brengt ons op een gevleide voorsprong. Rusten deden we in vol overleg. Moesten we mannetjes schuiven? Meer slagkracht in de voorste regionen en meer risico achteraan? We besloten het systeem niet aan te passen en op dezelfde wijze onze voorsprong te verdedigen en uit te diepen op de counter. En ondanks de uitslag heeft dat plan eigenlijk wel gewerkt. Ceusters mocht in de tweede helft tot drie maal toe de genadeslag toedienen maar besloot telkens op de doelwachter of naast. Wanneer de kansen niet worden afgemaakt, valt het zwaard aan de overzijde. Door klassieke miscommunicatie tussen Dies en De Nies gaat een spits aan de haal met het leder in de zestien. Wim is kansloos. Wat later komt Don Bosco in zijn favoriete stelling bij een hoekschop. Een nietsvermoedende, hangende middenvelder controleerde het schot van buiten de zestien waarna hij de doodsteek slechts binnen te duwen heeft. Twee rotte tegendoelpunten die de match in hun uiteindelijke plooi duwden. Naast deze twee visites in onze zestien speelde de thuisploeg geen enkele kans bij elkaar. Wim moest zich niet onderscheiden en de bal verkoos het centrale spel. Lemmens zakte goed in waardoor er ruimte ontstond voor de infiltrerende flanken of centrumspelers. Strakke doorspeelpasses brachten Ceusters zo in positie of ontbraken net een tikkeltje precisie om de flankspelers te bereiken. Lemmens merkte na de match terecht op dat we de kaats-optie zelden tot lichtte. Zonder twijfel een werkpunt voor de komende ontmoetingen. Graag neem ik het even de marge om enkele spelers een schijnwerper toe te werpen. Heer Van Espen en nestkuiken Van Gelder. Beide heren sieren zichzelf en de ploeg door reeds elke match op het appel te verschijnen en steeds betere resultaten neer te zetten. Daar waar Robin onzekerheid etaleerde bij aannames of balcontroles ontspruit zacht maar zeker een meer vastberaden back- en flankspeler. Wij juichen zulke evoluties toe. Saleciaanse prioritiet is de levensbodem van onze ploeg en met vreugd constateren we devotie in onze beperkte kern. - Als ik nu omkijk naar mijn kindertijd, denk ik met heimwee aan die mooie tijd. Weg zijn men dromen van tussen bomen, een tuin vol rozen stond toen ons huis. Waar ik voorheen die mooie treurwilg vond is nu een straat, zodat het huis dat tussen rozen stond niet meer bestaat. Geschiedenis en tactieken passeerden de revue in de misschien wel goedkoopste kantine van onze reeks. Al hing de bittere nasmaak van de nederlaag nog in de lucht, de harten frivoleerden met het frisse gerstennat aan de lippen. Volgende week terug het hoofd ervoor en 3 punten binnenhalen. Uw verslaggever ter plaatse, B.T.