Don Bosco ontwaakt Van midden december was het geleden dat de talrijke massas op Bruineveld de Saleciaanse grondtroepen mochten keuren. Koning winter en de nodige feestdagen hield ons haast een maand lang weg van het groene gras maar daar kwam deze vrijdag een langverwacht eind aan. Voor velen was het dan ook weer even wennen. Posities terug opzoeken, balgevoel weer terugvinden, looplijnen weer bovenhalen,... . Al hadden enkelingen ook vorige week al getracht die zaken op de mat te brengen, met wisselend succes jammergenoeg. Zodus werd er teruggegrepen naar de tenoren van welleer om Don Bosco de nodige punten te bezorgen. Al bleven veel gekende waarden thuis. Namen zoals Mertens, Van Gelder, Ceusters, Boon,... allen bleken ze afwezig op het appel. Gelukkig teerden we op ervaring en klasse achteraan met De nies, Cuyvers, Van Espen en Baerts. Daarvoor een solide kathedraal van een middenveldopstelling met Teucq, Boon, Robert en ondertussen steeds vastere waarde Dies. Voorraan mochten Sylvain en Ruben de klaargemaakte hapjes naar binnen werken. - En het was dat laatste dat nog moeilijk bleek in de eerste helft. De kansen werden als mooi afgewerkte hapjes klaargezet op een plateau. Niet alleen voor ons frivool spitsenduo maar evenzeer voor de gevolgde middenvelders of de gevleugelde flankspelers. Allen besloten ze naast of zwak op de handloze doelwachter. Zo ontspon zich een gekend tafereel. Al meermaals hebben we gedomineerd tegen de derde wereld en kans na kans gecreerd en zien naast gaan. Net dan wist onze tegenstander zijn rug te rechten en de genadesteek te geven met een precieze en vlijmscherpe tegenaanval. We weten al langer dan vandaag dat achterstand tegen de derde wereld haast stevast een nederlaag betekent. Met een brilscore de rust ingaan, was dan ook zeker geen geruststelling. We moesten het euvel overwinnen, het euvel dat onszelf bleek te zijn. Taktisch verschuiven was dan ook noodzakelijk. Om geen tegenprik te krijgen, werd heerser Robert achteraan als sluitstuk geplaatst. Dit gaf de ploeg de nodige vrijheid en vleugels om vreesloos te combineren in onze zoektocht naar de voorsprong. Vruchten wierp het, al vroeg in de tweede helft. Niet toevallig steekt Jelger strak en rechtaan een bal door gekruist in de zestien. Nog minder toevallig is het dat net Ruben zijn aanname perfectioneert en de bal langsheen de keeper weet te plaatsen. De nodige voorsprong was een feit en diende als fundering om ons kasteel op te etaleren. Als wat later de bal hangen blijft in de gevaarzone haalt Robben de trekker over. 2-0, onmiddelijk de eindscore ondanks nog enkele kansjes in de marge van de grootheden. - Weinig was er aan te merken op onze prestatie deze vrijdag. Inzet was aawezig bij allen, bewijzen hiervan zijn de vroegtijdige krampen in Baerts kuiten, het afgezwakte loopvermogen van flankheerser Boon, de knieblessure van ons goudhaantje Van Beek en de verbrandde kilos van ons kanon de Nies. Ook verdedigend werd eigenlijk behoorlijk eenvoudig de nul op het bord gehouden, Wim verzekert van een zachte nacht. Zodus zijn we tevree na deze eerste thuisprestatie van 2016. Indien we zo voortdoen, mogen we hopen dat we tegen eind dit seizoen toch nog een positief doelsaldo mogen verwelkomen. Salecianen, slaap zacht maar vergeet vooral niet om zeer zacht wakker te worden. Uw reporter ter plaatse, V.R.