<b>Avec l age on devient sage</b> Openingswedstrijden, Don Bosco heeft er iets mee. Al leert de geschiedenis het ons te relativeren. Dit jaar stroomde bruineveld vol met supporters, spelers, toeschouwers allerlei voor deze kaskraker van formaat. Dat de reserven van OHL zich schuin tegenover plaatsen voor de europese supercup is slechts een voetnoot in de kantlijn. De ploeg die blonk op de mat is er een vol bekenden, ervaren en welgekomen spelers. Verheugd waren we dat ook dit jaar Ivo nog steeds met evenveel vakkennis zijn veters aanknoopt voor het vrijdagse spektakel, of dat Peter de groeiende afstand blijft overbruggen om menig supportershart te veroveren, maar ook Waghi komt stil maar zeker in aanmerking voor de veteraniteit. Een titel die hij met verve vervult. Centraal moeten jongens zoals Jelger en Jo mannen als Ceusters doen vergeten. Vanvoor dient diezelfde rol toebedeeld aan de heer Himpens. Toegegeven, dat ging niet zonder hort of stoot. Al kwamen we op voorsprong door een zeer mooie combinatie tussen Peter en Joris, voldoende om het zeil naar ons toe te trekken was het niet. De goal was zelfs met voorsprong de beste, of moet ik enige typen, actie die het vermelden waard was in de eerste helft. Want met knullig verdedigen, kregen we twee tegentreffers binnen die de zege aan de bezoekende boys weggeven zou. Tussenin prikten ze met een mooie schuiver nog hun derde van de avond binnen. Ook hier weer toegegeven, ze hebben maar 2 kansen in de hele wedstrijd bij elkaar gespeeld en werken er eentje van af, met hun 50 procent afwerking komen ze eigenlijk in de buurt van wat wij klaarspeelden die avond. Onze voorzitter, die we prijzen voor zijn fluittalent en inzet om ook dit jaar de touwtjes in handen te nemen, vatte het na de match mooi samen. Dit kan alleen maar beter gaan. Wijze woorden van een zeer wijze man. Volgende week bouwen we verder aan onze weg.