<b>Don Bosco in Ymeria</b> Een vrijdagavond vol verrassingen, unicums en spontaniteiten in het Brabantse hagenland. Voor de eerste maal in de geschiedenis van onze ploeg mochten we onze stuts neerplanten in het zeemzoeterig groene gras van het Ymeria-complex te Wijgmaal. Een verplaatsing die de vooropgeschoven aanwezigheidstabel van de site behoorlijk door elkaar schudde. Zo verschenen er enkele spelers eenvoudigweg niet op de grasmat en verrasten anderen met hun aanwezigheid en coachkwaliteiten. Wat al weken in de kleedkamers hing en de laatste dagen wel erg prominent op de voorpaginas verscheen, geschiedde. Onze objectieve wedstrijdleiding sierde in aanwezigheid en leidingcapaciteiten. De heer Haex verloor geen microseconde zijn grip op de wedstrijd en dat ondanks een hele resem hindernissen. Zo bleek dat beide ploegen een uitstekende modesmaak bezitten en fanaten zijn van de licht blauwe uitrusting. Maar de heer Haex staat hier boven en de thuisploeg toonde zich uitzonderlijk galant met knalgele hesjes waar zelfs de kanaries jaloers op zouden zijn. Maar niet alleen Mr. Haex excelleerde op deze vrijdagavond, ook Mr. Baerts plaatste zichzelf in de eretribune van onze ploeg. Want ziek, vermoeid, veld of doelwachter, heer Baerts blijft zijn onuitgesproken zelve en kwam dat deze vrijdag zowaar even etaleren in Wijgmaal ondanks zijn onzekerheid op de site. Hij verzekerde onze voltalligheid en speelde de gehele wedstrijd op ongezien hoog niveau. De ettelijke malen dat hij uitkwam en zo aanvalsgolf na aanvalsgolf onschadelijk maakte, waren een uitstalling van slechts enkele van zijn kwaliteiten. Er bestaat geen twijfel dat het één van Baerts zijn topmatchen was. Dit tesamen met de laattijdige maar succesvolle jacht op een gastspeler maakte dat de lucratieve thuisploeg met opgeheven hoofd aan de match kon beginnen. - Het eerste kwartier was zonder twijfel voor de bezoekers. Er werd vlijtig gecombineerd en gezocht naar een opening in de saleciaanse verdediging. Dit leidde tot enkele open doelkansen die vakkundig door Peter werden afgeweerd of onnauwkeurig naast werden besloten. Zelf bleken we gevaarlijk in een snelle omschakeling of een individuele actie langsheen de flanken. Zo bereikte de heer Himpens zelfs de achterlijn waarna de perfecte aflegger volgde. Dit werd door de ploegmaat in kwestie echter niet zo geïnterpreteerd waardoor de verbaasde verdediger er alsnog een stokje voor kon steken. Het leek ons lot om te gaan rusten met de brilscore maar zoals reeds meerdere malen dit seizoen dacht daar één enkeling wel anders over. Na een schuchtere balrecuperatie haalde hij nogmaals zijn kanon boven en nestelde de bal zo in het zijnet. De ban gebroken en de gouden stier blonk harder als ooit tevoren. De bezoekers moesten hun sterk openingskwartier nadien fysiek bekopen en de openingsgoal gaf de thuisploeg vleugels. Er bleven zorgvuldige en verzorgde offensieve initiatieven van de thuisploeg ontspringen en met een afwerkingpercentage dat rond de 89 procent ligt, resulteerde dat dan ook in een resem van goals. De één mooier dan de ander maar allen wel keurig en bedoeld. Afstandsschoten van Vincent, Dries, Ruben of Joris en deze laatste kroonde zijn match met een parel van een kopbalgoal. Slechts één moment van onoplettendheid creëerde een niet te missen kans voor de bezoekers. Zelfs Peter kon de doorgebroken aanvaller niet meer afstoppen. De eindscore kwam er toen Robbe in de laatste minuten, misnoegd omtrent zijn laag aantal goals, aan de basis ligt van een te vermijden owngoal. Een deukje in de gepolijste borstkas van onze stier dat met de zachte hand zal worden rechtgezet. - Don Bosco gaat zo verder op zijn ingeslagen weg. Wederom 9 goals in een spetterende wedstrijd, en dit al voor de derde maal in dit jonge seizoen. Vorig jaar tekenden de Salecianen tesamen voor 83 goals. Als we dit jaar het huidig gemiddelde aanhouden, verkrijgen we een monsterscore van 183 doelpunten! Dit om te verduidelijken dat we momenteel op een wolk spelen die wel eens een luchtbel zou kunnen blijken. Want volgende week wordt ons het rekencentrum geserveerd. Mannen die weten wat de kneepjes van het vak zijn en dat ons al meerdere malen hebben aangetoond. Levendig zijn de memorabele avonden waarop vlijmscherpe duels uitmonden in legendarische scores zoals 5-5 en 3-3. We treffen ze in een opzwepende periode waaraan ze wel eens een abrupt einde kunnen brengen. Maar de saleciaanse geest is van nature een optimist en een overwinning zou, met de bijhorende 12 op 12, een evenaring betekenen van ons record (nog nooit won Don Bosco meer dan 4 matchen op rij). En we weten allen wat erop en erover betekent... Eén iets is zeker, als we de verhalen van de talrijk aanwezige roddelpers mogen geloven, aan de derde helft van deze week zal het niet gelegen hebben. Simpelweg befaamd hoe een spontaniteit kan uitlopen tot een knotsgekke uitgaansavond in centrum Haacht. Woody die zijn kersverse vriendin zowaar opzij schuift, Jelger die zijn vermoeide lichaam omtovert tot een mokerharde strippaal, Wouter die schaamteloos het nachtleven induikt met een tweeledige jogging, Robben die geniale curryworsten face-to-face naar binnen smult, het zijn slechts enkele van de vele headliners die dit weekend menig sportmagazine sierden. Nee, aan de geslaagdheid van die derde helft twijfelde geen saleciaans hart wanneer ze voldaan de weg naar huis kozen. Verder werd er gepassioneerd gebrainstormd over de nakende kalender die Don Bosco voor volgend kalenderjaar wil lanceren. Een gepaste doodle en info op de site zullen volgen om dit initiatief tot een goed en volvoerend einde te brengen. Uw reporter ter plaatse, VR.