<b>Don Bosco aan zet</b> Spotlights, foraberichten, krantenartikelen, billboards, ja hoor, al weken draaide de wereld enkel en alleen rond vrijdagavond. De match van de bevestiging, de match van de hoop. Het bleek niet anders. 17 volgewassen knapen sierden de overvolle kleedkamer op zoek naar een mooi begin. Dit met in totaal 5 supporters zorgde voor een uitstekende balans op en naast het veld. Don Bosco bruist, dat is zeker. Het voetbal dat daarentegen op de mat werd gebracht, had echter wat groen achter de oren. Een gebrek aan automatismen, fysiek en doordachte combinaties herleidden de eerste helft tot onzichtbare kansen en bescheiden wissels. Opmerkelijk was de aanwezigheid van eigenlijk de enige echte professional op het veld. Vol overgave in zijn driekwartsbroek en gestreepte polo, hanteerde hij het fluitje zoals wijlen fenomeen Betty haar tarzantoy nuttigt. Toegegeven, we hadden zelf ook niet waanzinnig veel fluitdrang en zijn oordeel was meestal behoorlijk correct te noemen. Het bleek later nog voer voor misverstandjes en champignonfutiliteiten. Uiteindelijk toch kruiden die de vrijdagavond maken tot wat hij is. Echt verwonderlijk was het niet dat de nul weggeveegd werd door oerlelijke owngoals of flaters. Beide Van Gelders brachten met individuele misbaksels de tegenstander tot twee maal toe op voorsprong. De eerste achterstand werd door een keurig geplaatste owngoal aan de overkant rechtgezet, de tweede bleek dan weer de aanzet tot een gepolierde uitbraak met een verdiende gelijkmaker als gevolg. Na balrecuperatie in de zestien wordt pijlsnelle Robbe de flank afgestuurd. Als een echte volbloed haalt hij de achterlijn en legt strak voor de goal. Ook Ruben is zijn stier van vorige seizoenen niet vergeten en tikt het leer zacht in de netten. In 70 minuten voetbal was het zonder twijfel de mooiste actie die dan ook kreeg wat ze verdiende. 2-2 en de ingevallen ref besloot dat het voldoende was. Op zich een terechte uitslag die de jeugdigheid van het prille seizoen etaleert. Maar ook Rome werd niet op één nacht gebouwd en steen voor steen zal Don Bosco zijn bruineveld optrekken, totdat de thuisreputatie staat als kasteelmuren. Volgende week zakken we af naar de Remytoren waar we reeds mochten huilen en juigen. Altijd een gezapige match met toffe tegenstanders en gezellige kantinesfeer. We kijken er naar uit. Nog een pikant detail dat na de match zonder schroom bekend werd gemaakt. De reeds duurste kantine van vlaanderen en omstreken heeft in de luwte van het zomerseizoen zowaar al zijn drankconsumpties 10 cent duurder gemaakt. Een onaangename verrassing zo bleek, die we volgend weekend in de gezellige remyschuur eens goed zullen doorslikken. Dat dit onze harten niet deren zal, werd door heer Robben wel erg duidelijk gemaakt toen hij toch de staalharde paal tussen zijn benen verkoos boven zijn lieftallig afgereisde vriendin die bloosend naast hem liep. Reporter ter plaatse, VR.