Vlak voor de wedstrijd telde Ivo de gelederen en dacht aan onze opstelling. Hij wou al weer zeggen dat we de "gewoonlijke" opstelling gingen gebruiken maar er klopte iets niet. Vlug telde hij nog eens. En nog eens. Verdomme ja, den Baerts is ziek. We zijn maar met 10! En dat tegen de Jeannettekes boys! De eerste helft was hard. De Jeannetten bleven op komen en Don Bosco kwam er moeilijk uit. Ons middenveld lag er verlaten bij, gelukkig konden we hier een verloren zoon terug zijn ding zien doen. De grootste brokken te lijmen lagen er voor de verdediging die niet wist wat hun overkwam en halverwege de eerste helft al evenveel gelopen had als anders een hele wedstrijd. Maar Don Bosco zou Don Bosco niet zijn als we er niet voluit voor gaan. En dat hebben we gedaan ook! De score was altijd evenwichtig, al was het vaak in het voordeel van de bezoekers. Enkele jonge supporters meenden zelfs Lierse aan het werk te zien en begon Fukushima-koortjes in te zetten. De snotapen. Gaandeweg de wedstrijd kwamen we er beter uit. De Jeannetten werden moe en het overwicht 10 tegen 11 was al niet meer voelbaar, mede door ons mooi passenspel en scheidsrechter Rudi die een penalty in ons voordeel floot. Terecht of niet laat ik in het midden, maar hij ging er zeer mooi in! De laatste goal was een van de mooiste van het seizoen: een prachtige binnenkopper van Ruben. Maar ons optimisme werd bijna genekt door een onvermoeibare spits bij de Jeannetten. Rudi als laatste man, had iedereen ver in de 16 gejaagd. Toch wist die spits zijn weg er door te vinden en trapte na een snelle spurt de bal op 2 cm van de linkerpaal. Het is een goed ploegske en ze maken er een leuke wedstrijd van. Een beetje zoals bij Don Bosco. Alleen zijn wij wel beter.