<b>Don Bosco vernederd</b> Het team dat ooit Don Bosco was, is onherkenbaar geworden. Zagen we deze vrijdag wel een team op de grasmat? Een terechte vraag die men zich stellen kan. Daar een team gevormd wordt door samenwerkende individuen, dreigt het antwoord onmiskenbaar negatief uit te vallen. Van samenwerking was er absoluut geen sprake. Tussen verdediging en middenveld, noch tussen middenveld en aanval, noch tussen eender welke linie op de mat was er een coherentie of samenspraak terug te vinden. De infuus zit zelfs dieper dan dat. De linies waren in het hart rot. Middenveld onderling, achteraan onderling. Er was geen sprake van linies, lijnen of een team. Losse flarden van slecht uitgevoerde voetbalfantasieën. Nee, het kan duidelijk zijn, stof voor een lofdicht kan ook de kleinste tinkelbel deze week niet boventoveren. Doch verdient ook het tweede naamwoord de nodige aandacht. Individuen. Alles is hierop gebaseerd, op de inzet, inzicht en beheerstheid van individuen. Als we het falen deze vrijdag verder ontleden, blijkt het een falen op elke schaal en niveau. Ook individueel faalt zowat elke Don Bosco speler. Natuurlijk bevestigt de uitzondering de regel maar die uitzonderingen waren deze vrijdag wel erg dun gezaaid. Waar is die inzet? Het middenveld vergeet zijn hoofd en doet de moeite niet meer te verdedigen. Als kippen zonder kop lopen ze het hok van de vos binnen. Nee gevoetbald werd er door ons simpelweg niet. We kregen een vrijgeleide naar de slachtbank en we hebben er zelf onze handtekening onder gezet. Waren de anderen niet gewoon echt beter? Een infantiele vraag me dunkt, na een duidelijke 0-8. Maar het is in de relativiteit van het verschil dat de verontwaardiging huist. Onze slappe en makke houding, maakte het voor elke ploeg gemakkelijk om ons over de knie te werpen. Als we met dezelfde mentaliteit op het veld staan in de toekomst, zullen menig supporters van tegenstanders hun wens van 10 ingewilligd zien. Onze prestatie was beschamend met een dito uitslag als gevolg. De koppen moeten weer verder kijken. Zien wat de zaden van vorige winters ons deze zomer brengen kunnen. We hebben het ooit allemaal gedaan. Als één man voor de ploeg. We moeten weer die eenheid opzoeken. De tegenstelling tussen aanval en verdediging afwerpen. Beide facetten horen we te beheersen als team. Woorden zoals omschakeling, collectief en inzet staan al jaren met gulden letter gegrift in het saleciaanse vaandel. Laat de woorden rusten en de voeten spreken. Vrijdag tegen de KUL.