Thor beschikte over welgeteld één uiterst efficiënte spits. Koen, dan nog wel de zoon van voorzitter André Gelinne, scoorde de drie doelpunten. Dat is het grote verschil met Don Bosco: onze voorzitter Frans heeft zo geen zonen. We speelden wel goed mee, maar gevaar voor het doel van Thor was er al te zelden. Gelukkig kon Nabil toch onze eer redden. Maar ik heb gehoord dat we hem binnenkort moeten missen omdat hij geselecteerd is voor de Afrika cup nu Egypte zich vorige week geplaatst heeft (het kan zijn dat ik mij vergis en dat het om een andere Hassanballa gaat). Wie een voorstel/oplossing heeft om ons scoringsprobleem op te lossen, kan suggesties doen via het forum: de volgende wedstrijd. We spelen nochtans beter dan vorig jaar rond deze tijd, en dat is op zichzelf al een geruststelling. Iemand, ik weet al niet meer wie, stelde voor om Marc in de spits te zetten om daar de tegenstander te ontwrichten. Maar Marc verkiest cultuur boven voetbal. Het weze hem gegund (zei hij schamper). De derde helft van de wedstrijd verliep wel voorspoedig, diep in het hart van Rudi's meest intense jeugdherinneringen: de kantine van het zwembad. Rudi en Jakke droogden er onze ontstuimige jeugd (Jelger en zijne kameraad) af in het tafelvoetbal. Naar het schijnt scoorde Rudi zelfs met zijn ogen dicht van achteren uit. Dat hij ook op het veld over een serie weergaloze schijnbewegingen beschikt waarmee hij al menig tegenstander tot wanhoop gedreven heeft, wisten we al lang. Hij heeft alleen nog geen methode ontwikkeld om daarvan een deel om te zetten in winst. Dat kan natuurlijk niet echt verwonderen want Rudi weet ondertussen al enkele jaren niet meer wat dat woord winst eigenlijk betekent. En nu Alcatel overgenomen is door Lou Cent (van het werkwoord to lose) betert het er niet op. Moed Rudi. ooit komt de dag dat Marc terugkeert en dan zitten we weer op zijn kap!!