Het was donderdagavond op de site al duidelijk dat dit geen eenvoudige match ging worden. De conversaties in de kleedkamer spraken voor zich: spelen we 4-3-1 of 3-4-1? Toen nog met hoogmoed en veel optimisme, uitspraken zoals 'we hebben snelheid e', 'ik heb wel zin om te lopen', 'zo sterk zijn ze nu toch ook niet' waren een mooie barometer van onze roes. De liefdadige ottenburgers gaven ons nog een kreupele rechts achter en ook rudy had voor de gelegenheid zijn knie nog eens extra ingetaped en stond keurig klaar bij de aftrap. En zowaar de eerste 6min 35sec draaide don bosco aardig mee. Vincent schilderde zelfs de bal op ivo's bolletje maar die besloot onbegrijpelijk in de handen van de keeper. De goal viel dan maar aan de overzijde. De geleende rechts achter dekte zijn man onvoldoende en die tikte de bal aan de tweede paal eenvoudig binnen. Ook peter (in de goal voor de verandering) was bezig aan een wedstrijd om niet te vergeten. Een schitterend uittrap hobbelt in de voeten van een niets vermoedende aanvaller die het cadeau snel uitpakte en binnenkegelde. Twee goalen die eigenlijk niet hadden mogen plaatsvinden. De don bosco boys kwamen nu niet meer in het spel voor. Door het veld, dat harder was dan een pingpongtafel, ontbraken de juiste controles, kwamen de passes niet aan. Balbezit duurde max enkele seconden en ottenburg had overmacht. De kansen bleven dus niet uit en ook de drie nul was nog voor de rust een feit. Herpakken was de boodschap tijdens de rust. Rudy vandevelde ruilde zijn truitje voor de keeperhandschoenen en peter voor de gelegenheid centraal mid. Het moet gezegd, de tweede helft hebben we gedomineerd. Kans na kans kregen we, niet altijd even mooi uitgespeeld of zuiver, maar de bal ging richting doel ottenburg. De ottenburgers hadden dan ook wat gas teruggenomen en lieten het initiatief aan ons. Lang duurde dat niet eer we goalen maakte. Ruben kreeg een balletje mee in de loop en twijfelde niet, de eerredder op het scorebord. Ottenburg schoot dan toch nog even wakker en maakte handig gebruik van een waggi die zen man veel te ver liet vrijlopen, 4-1 om toch de eventuele hoop de kop in te drukken. De match viel een beetje stil maar matthi kroop nog net door de buitenspelval (of eerder net niet). Iedereen dacht dit maakt hij zelf af maar tot onze verbazing kreeg de meegelopen vincent toch de bal toegespeeld. Met een klein hartje plaatste die hem nog tussen de palen, 4-2 een verdiende eindstand.